Æ sér gjöf til gjalda.

Ég næ ekki þessu upphlaupi út af kostun Birtíngs, þetta eru ekki nýjar fréttir. Ég get ekki séð að þessi kostun sé í eðli sínu alvarlegri en kostun annarra fyrirtækja á hinu og þessu þvers og kruss um fjölmiðlana og hefur viðgengist um langa hríð og ekki farið leynt. Það er svo önnur saga hvort þetta geti talist eðlilegt viðskiptaform og hvort fyrirtækin telja sig vera að kaupa velvild með þessum viðskiptum.

Hver kannast ekki við að í upphafi og í lokin á sjónvarpsþáttum  og öðru efni komi tilkynning að viðkomandi þáttur hafi verið kostaður af þessum eða  hinum. Hver er munurinn á því að kosta útsendingu á einhverjum þætti eða borga annan "kostnað" fyrir fjölmiðilinn?

Voru menn í þessu tilfelli að kaupa sér meiri velvild Útvarps Sögu en ef greiðslan hefði verið í öðru formi.  En það verður að hrósa Arnþrúði fyrir að koma fram og játa að hún hafi þegið greiðslu fyrir útsendingu á þessum „áróðursþætti“  Baugsveldisins,  á stöðinni  sem gefur sig út fyrir að vera frjáls og engum háð.

Aldrei verið neitt launungarmál