Lítið gleður vesæla.

Ekki er allstaðar sút og seyra, eymd og vonleysi í þjóðfélaginu þrátt fyrir ástandið. Sem betur fer heyrum við annað veifið í fréttum um menn sem sanda keikir og taka vindinum í fangið með reisn og bjóða mótlætinu byrginn af karlmennsku og djörfung og taka því jafnvel með fögnuði.

En gallinn er sá að heltin af þessum glaðbeittu, vígreifu og kokhraustu mönnum standa frammi fyrir rannsókn á sínum misgjörðum eða jafnvel frammi fyrir dómstólum.

Það er nánast regla,  í framhaldi af fréttum um húsleitir hér og þar, að hvítflibbakrimmarnir, þolendur húsleitarinnar, lýsa því digurbarkalega í fjölmiðlum hve mikið og innilega þeir fagna húsleitinni og rannsókninni á hendur þeim!

Gunnar Þorsteinsson, sem sætir ásökun 8 kvenna um kynferðislega áreitni, segist fagna því að mál hans sé komið til lögreglunar og þannig í lögformlegan farveg!

Geir H. Haarde fagnaði sérstaklega ákæru Alþingis á hendur honum, með tilfinningaríkum yfirlýsingum í fjölmiðlum,  og sagði  að fyrir Landsdómi yrði honum gert kleift að sanna sakleysi sitt.

 Samt hefur þessi sami Geir látið lögmann sinn leita logandi ljósi  í hverri smásmugunni eftir aðra að öllu sem að gagni gæti komið til að bakka upp óraunhæfar  frávísunar kröfur á ákærunni.

Hvers vegna frávísun? Jú, til þess að forða Geira glaðbeitta frá því að sanna sakleysi sitt fyrir Landsdómi, sem hann hlakkaði svo mjög til að gera!

 

Enginn vildi taka sæti í fagráði Krossins