Eurovision nálgast,..

  ... keppendur stíga á svið og flytja lögin sín, margir með fjölmenna,  skrautlega og flókna sýningu, sem gerir slöpp lögin nánast að viðhengi.

Þó Hera sé frábær flytjandi dugir það ekki til, lagið er slappt og flatt og verður gleymt áður en  síðustu tónar keppninnar deyja út.

Þegar hugsað er til baka yfir þann tíma sem Ísland hefur verið þáttakandi eru þau satt að segja ekki mörg lögin sem „lifa“ í minningunni. Flest lögin, eins og Logan lummurnar, fara inn um annað og út um hitt, ef þau ná þá svo langt, en það  er auðvitað persónubundið.

Fáein lifa í nokkrar vikur, uns spilunar tíma þeirra í útvarpi lýkur. Þá hverfa þau og gleymast. En örfá ná að lifa þó þau heyrist aldrei í útvarpi og það eru ekki endilega sigurlögin sem lifa af gleymskunnar dá.

Vinsældir ABBA hafa séð til þess að Waterloo frá 1974 gleymist seint. Minnisstæð eru líka þýsku lögin frá  1982 og 1988 (14. sæti). Austurríska lagið 2003 er líka minnisstætt af skiljanlegum ástæðum.

Ekki má gleyma Lordi 2006, og síðast en ekki síst franska laginu White and Black  sem varð í öðru sæti 1990. Lagið sem sigraði það ár er löngu gleymt.

  

Búist við miklu álagi