Valhallarsiðgæðið

Svo er að sjá að lög hamli því að Jón Ásgeir geti setið í stjórnum sinna eigin félaga næstu 3 árin, eftir dóm Hæstaréttar. Jón var dæmdur fyrir bókhaldsbrot sem er álíka að umfangi og umferðarlagabrot. Það má eflaust deila um þessi lög en lög eru lög og þeim ber að hlíta.

Fyrir nokkrum árum komst upp um þingmanninn Árna Johnsen þar sem hann lét greipar sópa um eigur ríkisins og almennings. Hann var að vonum dæmdur í fangelsi fyrir sín brot og afplánaði dóminn með miklum hetjubrag.

Nú háttar þannig til í lögum að dæmdir menn og mannorðslausir, hafa ekki kjörgengi til Alþingis en þangað stefndi hugur Árna á ný eftir að hafa höndlað frelsið. Nú voru góð ráð dýr. En Valhöll sér um sína. Þar var sest á rökstóla og leitað lausna. Þó farið sé að lögum má alltaf sveigja þau og beygja svo þau falli að háleitum markmiðum.

Þess var beðið að forseti Íslands færi utan. Þá voru handhafar forsetavalds kallaðir saman, þeir hreinsuðu mannorð Árna „með forsetaúrskurði“ á stuttum fundi. Nú var Árni  klár í slaginn, hvítþveginn, syndlaus og betri en nýr. 

Almannarómur segir að frá Valhöll hafi fyrirmæli um rannsókn á Baugi komið. Í ljósi þess er ekki  líklegt að  þaðan komi tilmæli um að handhafar forsetavaldsins komi saman á ný til að endurreisa mannorð Jóns Ásgeirs.

Enda er hér ólíku saman að jafna. Annarsvegar er maður, sem fært hefur Íslenskum almenningi meiri kjarabætur en áralöng barátta verkalýðsfélaga og hinsvegar maður sem setti sig ekki úr færi að stela  frá sama almenningi þegar færi gafst.

 

Jón Ásgeir þarf að víkja úr stjórn Baugs