Ég er snillingur....

Ég brá mér á Skagaströnd til að fara á þorrablót. Það var haldið í gærkveldi 2. febrúar af metnaði og myndarbrag. Maturinn var góður og skemmtiatriðin voru frábær, venju samkvæmt. Við hjúin ákváðum að sleppa ballinu og fórum því heim að borðhaldi loknu. Við fórum rúnt um bæinn áður en við snérum heim. Nokkur skafhríð var fyrir Víkina og í útbænum.

Ég hætti við að stoppa á Mánabrautinni og ákvað  að enda rúntinn í Bankastrætinu. Beygði inn á Vetrarbrautina á milli Mánabrautar og Skagavegar. Þá kom snörp vindkviða, við það jókst kófið þannig að ég sá illa á veginn framundan. Allt í einu sat bíllinn fastur.

Þegar rofaði til sást að „skaflinn“ stóð vart undir nafni og engum manni sæmandi að festa sig í honum. En flughálka var undir snjónum og  Cherokeenum varð ekki haggað. Ekki var um annað að ræða en að ná í skóflu, þannig að við röltum þessa fáu metra heim. Ég ákvað að láta bílinn ganga á meðan.

Ég snaraði mér til baka með skófluna og byrjaði moksturinn. Þegar mokað hafði verið um hríð hringdi síminn. Ég ætlaði að snara mér inn í bílinn til að svara en.......... HALLÓ.... bíllinn var LÆSTUR!  Mér hafði einhvernvegin tekist að læsa bílnum þegar ég fór út úr honum..takk fyrir!

Svona gera bara snillingar. Fyrir utan lykilinn í svissinum  var næsti lykill suður í Grindavík.

Ég gerði strax ráðstafanir að fá hann norður með rútunni. Þar til hann kemur síðar í dag mun bíllinn mala í skaflinum. Það ætti að vera heitt og notalegt að setjast upp í hann. Þetta er bara gaman.