Í stóra samhenginu er meiri áhugi að líkna dauðum, en sjúkum

  Fyrst brá mér þegar ég sá að þjóðkirkjan fékk meiri hækkun í prósentum talið, á fjárlögum Bjarna Ben, en Landsspítalinn.

  Mér fannst þetta fullkomlega galið þar til ég áttaði mig á stóra samhenginu hans Bjarna. 

  Heilbrigðisþjónustan öll, hefur búið við slíkt fjársvelti árum saman að líkurnar aukast hratt dag frá degi að viðskiptavinir stofnunninnar útskrifist í láréttri stöðu. Og enn er höggvið í sama knérunn. 

  Þar sem þjóðkirkjan er þá næsti þjónustuaðilinn er því fullkomlega rökrétt að auka myndarlega fjárframlögin til hennar, svo hún geti skammlaust sinnt vaxandi álagi.

  Formanni Sjálfstæðisflokksins, fjármálaráðherranum hugnast greinilega betur að hafa biðlistana hérna megin heljar.

  Þegar til umræðu koma fjárveitingar til spítalanna og annarrar samneyslu segir Bjarni að Þjóðin verði að átta sig á því að ríkið sé stórskuldugt, við því verði að bregðast!

  En þegar kemur að SKATTALÆKKUNUM upp á tæpa 4 milljarða til útvalinna, þá er ekki talað um viðbrögð við skuldum ríkisins, heldur sagt að „þetta smáræði“, 4 milljarðar, skipti afar litlu máli í stóra samhenginu.

  Hver er krafa þjóðarinnar og hverju lofaði Bjarni henni fyrir kosningar, svona í stóra samhenginu!

  Hvað er svona eðli kallað, í stóra samhenginu, man það einhver?