Ég er snillingur....

Ég brá mér á Skagaströnd til að fara á þorrablót. Það var haldið í gærkveldi 2. febrúar af metnaði og myndarbrag. Maturinn var góður og skemmtiatriðin voru frábær, venju samkvæmt. Við hjúin ákváðum að sleppa ballinu og fórum því heim að borðhaldi loknu. Við fórum rúnt um bæinn áður en við snérum heim. Nokkur skafhríð var fyrir Víkina og í útbænum.

Ég hætti við að stoppa á Mánabrautinni og ákvað  að enda rúntinn í Bankastrætinu. Beygði inn á Vetrarbrautina á milli Mánabrautar og Skagavegar. Þá kom snörp vindkviða, við það jókst kófið þannig að ég sá illa á veginn framundan. Allt í einu sat bíllinn fastur.

Þegar rofaði til sást að „skaflinn“ stóð vart undir nafni og engum manni sæmandi að festa sig í honum. En flughálka var undir snjónum og  Cherokeenum varð ekki haggað. Ekki var um annað að ræða en að ná í skóflu, þannig að við röltum þessa fáu metra heim. Ég ákvað að láta bílinn ganga á meðan.

Ég snaraði mér til baka með skófluna og byrjaði moksturinn. Þegar mokað hafði verið um hríð hringdi síminn. Ég ætlaði að snara mér inn í bílinn til að svara en.......... HALLÓ.... bíllinn var LÆSTUR!  Mér hafði einhvernvegin tekist að læsa bílnum þegar ég fór út úr honum..takk fyrir!

Svona gera bara snillingar. Fyrir utan lykilinn í svissinum  var næsti lykill suður í Grindavík.

Ég gerði strax ráðstafanir að fá hann norður með rútunni. Þar til hann kemur síðar í dag mun bíllinn mala í skaflinum. Það ætti að vera heitt og notalegt að setjast upp í hann. Þetta er bara gaman.

Athugasemdir

[Hildur Inga Rúnarsdóttir (IP-tala skráð) 3.2.2008 kl. 13:47]

Já þú ert snillingur. Við skulum vona að sjálfrennireiðin þín verði ekki orðin eldsneytislaus þegar lykillinn kemur norður.

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 4.2.2008 kl. 09:31]

Lykillinn kom og þetta blessaðist. Það fóru eitthvað milli 60 og 70 ltr. af bensíni í þennan lausagang. Bíllin hafði brætt undan sér allan snjó. Enginn skaði skeður utan sært stolt.

[Kári S. Lárusson (IP-tala skráð) 8.2.2008 kl. 11:39]

Ég deili þessari reynslu með þér Axel. Í mínu tilfelli var hásumar og ég staddur út við golfvöll. Svo heppilega vildi til að gildur bóndi kom fljótlega akandi á Landrover sínum og ók mér góðfúslega til byggða.

En segðu mér Axel, er það rétt sem mig grunar að þú hafi verið á leið í kvöldkaffi til uppáhaldsfrænda þíns þarna í Bankastrætinu? Og svo gastu ekki einu sinni keypt hjá honum bensín þar sem hann höndlar víst ekki með slíkan varning lengur. Þetta eru töluverðar hremmingar bara. Vona að þetta hafi samt ekki valdið þér umtalsverðu sálartjóni.

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 8.2.2008 kl. 17:11]

Sæll Kári og takk fyrir innlitið.

Nei ég beið ekki tjón á sálinni, það þakka ég að ég get enn gert grín að sjálfum mér. Nei það var nú ekki hugmyndin að fara í kaffi þangað. En ég efast ekki um að mér hefði verið vel tekið og boðið til stofu sótt seint væri. Og ekki hefði skort á veitingarnar, bæði í mat og drykk. Mér hefði sennilega verið boðið til vetursetu af gömlum sið íslenskra héraðshöfðingja.