Skrifað í sandinn

Það var haft eftir einhverjum gúrú hjá Siglingastofnun nýlega að enginn sandur hefði borist inn í Landeyjarhöfn, hann væri svo vinsamlegur að safnast fyrir, fyrir utan höfnina. Raunar tala þeir ekki um sand hjá stofnunni, þetta eru víst allt gosefni sem þarna eru á hreyfingu, sandur er víst nánast óþekkt fyrirbrygði  á þessu svæði.

Þeir þyrftu að lesa fréttir og eigin tilkynningar þarna hjá Siglingastofnun áður en þeir sverja af sér mistökin. Þessi maður, sem ég man ekki hver var, virtist ekkert vita af fyrri fréttum af málinu og tilkynningum þeirra sjálfra að Sóleyjan gæti ekki dýpkað inn í höfninni, aðeins utan hennar dýpkun innan hafnar væri verkefni Perlunnar.  Af hverju var það tekið fram ef engum „gosefnum“ var til að dreifa til að dæla upp innan hafnar?

Svo stangast þær fullyrðingar gersamlega á við það sem upplýsingafulltrúi Siglingastofnunar Þórhildur Elín Þorvalds- og Elínardóttir frænka mín, veitir hér enda ríma þær mun betur  við fyrri fréttir og aðrar upplýsingar.

Enn þokast ekkert í Landeyjahöfn

Frjálsar handfæraveiðar

Það eru daglegar skoðanakannanir á heimasíðu Útvarps Sögu, misgáfulegar eins og gengur. Ný könnun var sett inn í hádeginu í dag. Spurt er ;  Vilt þú leyfa frjálsar handfæraveiðar?

Ekkert nema gott eitt um það að segja en mig langar aðeins til að vita eitt; Aðalsteinn eru búinn að kjósa?

  

Skaða veiðarfæri lífríki sjávar?

Kynjabókhald BSRB - kynlegt það

Hún er undarleg þessi þráhyggja femínista að kenna körlum alltaf um allar ófarir kvenna halli á þær hlutfallslega í hinu og þessu.

Það er eins og femínistum sé fyrirmunað að líta á heiminn nema í gegnum kynjagleraugun sín. Það er sama hvað er horft á í gegnum þau gleraugu, öll vandamál og erfiðleikar kvenna eru körlum að kenna. Í þeim gleraugum eru karlar svín.

Það þarf mjög einbeittan femínistavilja til að finna það út að það sé körlum í BSRB að kenna, þó þeir séu í miklum minnihluta, að konurnar, sem eru í miklum meirihluta, velja frekar karla í stjórnir félaganna. Vandinn liggur greinilega hjá konunum sjálfum, og á þeim vettvangi  og hvergi annarstaðar verður hann leystur.

En ef til vill liggur vandinn einmitt í því að konur almennt vilji frekar kjósa yfir sig hressa karla en bitrar femínistakonur, sem líta á það sem tilgang lífsins að leggja fæð á menn.

Það er undarlegt þegar sú breyting hefur orðið að kynjaskiptingar og kyngreiningar í hinu og þessu er á hröðu undanhaldi hjá öllum þorra almennings þá veður uppi þröngsýnn hópur sem telur það göfugast markmiða í réttindabaráttu kvenna að ala sem ákafast á kynjaskiptingunni. Það er engu líkara en markmiðið sé ekki að útrýma misrétti og kynjaskiptingu, heldur þvert á móti að viðhalda henni.  

Karlar komast frekar í stjórn

Þrjú (þúsund) tonn af sandi, sigló fær ei nóg

Liggur þetta ekki ljóst fyrir, höfnin er full af sandi og lokuð af þeim sökum?  Fátt óljóst í því.

Hlustum á Presley flytja lagið Þrjú tonn af sandi

Enn óljóst með Landeyjahöfn

Ég segi nú bara...

...við verkalýð þessa lands, verði ykkur að góðu, þið eigið Gylfa svo sannarlega skilið!

Gylfi endurkjörinn

Gullið tækifæri til sóknar

Ég trúi því ekki fyrr en ég tek á því að þing ASÍ nýti ekki þetta tækifæri til að losa sig við Gylfa Arnbjörnsson úr sæti forseta ASÍ, en ég óttast hið versta.

Ég þekki ekkert til Guðrúnar J. Ólafsdóttur en ég veit að enginn er svo slappur, svo aumur eða slík liðleskja að ekki taki Gylfa fram. Ef verkalýðs- hreyfingin hristir ekki núna af sér þessa hagfræðigungu og dragbít, þá á hún ekkert gott skilið og getur engu um kennt nema eigin aumingjaskap um sínar ófarir.

  

Gylfi fær mótframboð

Hefur einhver lifað það af, að vera sveltur til bana?

Það er margt sem bendir til þess að við höfum þegar náð botni kreppunnar. En það er skammgóður vermir að vita, því á botninum munum við sitja meðan stjórnvöld hindra að lífi verði blásið í atvinnulífið. Aukin atvinna er það eina sem getur komið landinu aftur á flot. Við getum aðeins unnið okkur út úr vandanum en aldrei svelt okkur út úr honum.

Þó álver sé ekki óskadraumurinn, þá er staðan einfaldlega þannig að nauðsyn verður að brjóta lög. Það verður nægur tími og mun betri staða eftir kreppuna til að snúa sér að öllum fallegu draumunum.  Það er líklegt að með byggingu álversins í Helguvík færu 1000 manns hið minnsta af framfærslu ríkisins og færu úr því að þiggja í það að gefa af sér.

Beinn sparnaður fyrir ríkið í atvinnuleysisbótum og sköttum af hinum vinnandi væri hið minnsta 3 milljarðar á ári en þá er ótalinn öll gjöld og aðrar tekjur ríkisins af byggingu álversins. Með þessum sparnaði næðist helmingurinn upp í boðaðan niðurskurð í heilbrigðiskerfinu. Annað álver á Bakka við Húsavík myndi loka þessu vandamáli.

Ekki fer á milli mála hvor stjórnarflokkana stendur á bremsunni.  Nú er bara spurningin þessi; eru Vinstrigrænir tilbúnir og viljugir að fórna heilbrigðiskerfinu í landinu til þess ná því markmiði sínu að koma í veg fyrir frekari byggingu álvera á Íslandi?

Meðan ekkert gerist hlýtur svarið að vera JÁ!  

Hitler karlinn náði að fækka verulega bækluðum, vangefnum og öðrum hornreka hópum þjóðfélagsins. Hann lét einfaldlega keyra þeim í gasofnana og málið var leyst í bili. Ég sé ekki betur en þessi sveltistefna í heilbrigðiskerfinu á Íslandi sé í grunnin sama aðferðin, þó útfærslan sé önnur. Íslenska aðferðin hlýtur óhjákvæmilega að leiða til sömu niðurstöðu og hjá Hitler, sjúklingunum fækkar.

Erum að ná botninum

Draumur um draum

Kjarnorkuvopnalaus heimur er fallegur draumur, ljúfur og góður, en samt aðeins draumur en giska barnalegt er að halda að hann rætist á þessari öld hvað þá fyrir 2020, jafnvel þó Jón Gnarr og Dagur bætist í hóp dreymenda.

Þó öll kjarnorkuríkin næðu samkomulagi strax í dag að útrýma öllum kjarnorkuvopnum fyrir vikulok, þá eru það bara kjánar sem halda að vopnum verði öllum eytt, bara sísona. Það hvarflar ekki að mér annað en kjarnorkuveldin muni halda eftir, á laun, hluta vopnanna af ótta við að hin ríkin geri einmitt það sama.

Í dag eru til nægar sprengjur til að eyða öllu lífi á Jörðinni daglega í einhverjar vikur. Eitt skipti dugir víst og því gagnslaust að ná samningum um að ekki verði hægt að endurtaka útrýminguna og því hafa þeir samningar sem náðst hafa hingað til um fækkun vopnanna hafa einungis verið málamyndagjörningar. Þeir samningar hafa verið nýttir til að farga úreltum vopnum.

Það er ekkert í stöðu heimsmálana í dag sem gefur hina minnstu von til þess að draumurinn um útrýmingu kjarnorkuvopna verði nokkuð annað en draumur um nánustu framtíð.

En það er gott að geta látið sig dreyma, ekki spurning um það.

Reykjavík styður kjarnorkuvopnalausan heim

Ögmundur, líttu þér nær drengur!

Það er sannarlega göfugt verkefni Ögmundur að berjast fyrir því að einn fangi verði látinn laus úr fangelsi í Kína.

En það mál þolir alveg smá bið, margt annað er meira aðkallandi. Þó ekki væri annað en að ganga í það verk að íslenskur almenningur verði látinn laus úr þeim skuldafjötrum sem honum var komið í af misvitrum stjórn- málamönnum og glæpahyski undir þeirra vernd.

Byrjaðu á því Ömmi að frelsa þína eigin þjóð áður en þú ferð erlendis, í krossferðir.

Ögmundur: „Látið Liu Xiaobo lausan“

Eru geldingar lausn lausnanna?

Það er athyglisvert  að bandarísk góðgerðarsamtök skuli vera svona áhugasöm um að gelda breska fíkla. Ætla mætti að nægur væri heimamarkaðurinn fyrir áhugamenn um geldingar í Bandaríkjunum.

Spurning hvort stjórnmálamenn væru ekki æskilegri markhópur fyrir geldingar. Hugsið ykkur hvað allt væri miklu betra ef svona samtök hefðu getað hindrað í tíma að Bush eldri eignaðist afkvæmi.

Þar sem Íslendingar eru einstaklega áhugasamir um að sleikja upp alla erlenda ósiði, sér í lagi bandaríska, er hætt við að þessi nýi siður berist hingað áður en varir. Það má þá reikna með því að fljótlega fari menn að mæta vopnaðir geldingartöngum til mótmæla við Alþingi.

 

Fíklum borgað fyrir ófrjósemi