Enn felur kempan hann Bjarni sig...

á bakvið Samfylkinguna. Aumara verður það vart, hafi Bjarni meint allt sem hann hefur um þann flokk sagt.

Ekki rismikið, en hver reiknaði með því?

Látum niðurstöðurnar standa

Já fyrir alla muni

Það þarf fyrir alla muni að koma á nýju kvennaframboði, ef það gæti orðið til þess að megnið af öfgafemínistunum söfnuðust í einn flokk.

Þannig gæti það orðið til þess að losna aðra stjórnmálaflokka við þetta lið, sem heltekur starfsemi þeirra og leggur umræðuna innan þeirra að stórum hluta undir einskisnýta og þarflausa hluti, beinlínis bull  og þvælu, sem engu skilar og síst auknum réttindum kvenna.

Tími fyrir nýtt kvennaframboð?

Er allt, sem múslímar gera, rangt?

Nútíma Íslendingum hryllir við því að fé sé „á háls skorið“  til aflífunar. Þetta var samt sú aðferð sem viðhöfð var hér á landi um aldir. Raunar er ekki um hálsskurð eyrna á milli að ræða eins og sjá má í hryllingsmyndum heldur miklu frekar einfalda og vel útfærða hálsæðastungu sem aflífar skepnuna á örskammri stundu.

Auðvitað vilja sómakærir Íslendingar og sér í lagi rollurnar að þær séu skotnar til að tryggja heiðvirðan og góðan dauðdaga.

En á þessari glansmynd, sem menn gera sér af göfugri slátrun á dýra, er svartur blettur og það stór. Flest allur bolfiskur sem veiddur er við Ísland er aflífaður með hálsskurði, ekki stungu heldur skurði „eyrna á milli“. Aðrir fiskar eru ekki svo heppnir, þeir eru bara látnir kafna eða kremjast til dauða, svo sem loðna, síld, makríll og fleiri tegundir.

Ef menn vilja vera sjálfum sér samkvæmir hlýtur krafan að vera sú að hver fiskur sem á Íslenskt skip kemur sé skotinn til að tryggja sem best kvalalausan dauðdaga, ef við viljum ekki níðingar heita, eins og þessir „andskotans“ múslímar sem vilja kvelja lömbin okkar.

  

Fé slátrað að hætti múslima

Til hamingju Ísland

Styttri og snubbóttari gerast þær ekki stórfréttirnar. Enn einu sinni er það merkilegast við  Moggafrétt, sem látið er ósagt.

Ekkert  minnst Mogginn á forsöguna og ástæður brotthvarfs Þorgerðar af Alþingi. Þá vék hún af þingi því hún taldi að áframhaldandi seta hennar á þingi gæti skaðað flokkinn, já takið eftir - skaðað Sjálfstæðisflokkinn – hennar óbreyttu orð.

Ekkert minntist Mogginn á þann skaða sem þjóðin varð fyrir. Ekki orð um kúlulánið sem þau hjón sendu í innheimtu á þjóðina.

Núna er það mat Þorgarðar að nærvera hennar skaði ekki lengur Sjálfstæðisflokkinn þess vegna snýr hún til baka, henni er sama þó hún misbjóði þjóðinni og valdi henni skaða,

Til hamingju Ísland!

  

Þorgerður sest aftur á þing

Bjarni litli Ben er hræddur, því upp hefur fyrir honum runnið lítið ljós.

Bjarna er að vonum brugðið því hann áttaði sig skyndilega og óvænt  á því að þjóðin setur vitaskuld samasem merki á milli andstöðu fulltrúa Sjálfstæðisflokksins í þingmannanefndinni við rannsókn á bankahruninu og beinnar sektar í því máli, þjóðin getur ekki annað.

Einhver utanaðkomandi hlýtur að hafa hvíslað þessu að Bjarna því ekki örlar á innhverfri gagnrýni í Sjálfstæðisflokknum eftir hrunið. Þar ríkir svartnætti afneitunar og meðvirkni. Í angist kemur Bjarni fram og segir að rannsókn geti hugsanlega, kannski, mögulega og ef til vill farið fram.

Sigmundur Davíð á sennilega eftir að gefa frá sér svipaða yfirlýsingu, úttroðna af sannleiksást og vilja til að allt verði fram í dagsljósið dregið og engu undan skotið en að sjálfsögðu með öllum fyrirvörum í bókinni.

  

Möguleg samstaða um rannsókn

Viljum við að okkur verði stjórnað með ógnunum og hótunum?

Þetta Moskumál í NY er komið í algera vitleysu. Fyrir það fyrsta hefur bænahús Múslima verið á Ground zero svæðinu síðan 1930 og eitthvað. Þannig að andstaðan við Mosku á svæðinu  er eingöngu byggð á misskilningi og fordómum gegn Íslam, sem mönnum hættir til að gera í heild sinni ábyrg fyrir gjörðum fárra öfgamanna og brjálæðinga, sem þeirri trú fylgja.

Eins var með kristna fordóma- og öfgaprestinn sem ætlaði að brenna Kóraninn, eins og það væri einhver lausn á ríkjandi vandamálum eða sáluhjálp fyrir Kristna.

Það gekk maður undir mannshönd að koma í veg fyrir brennuna, ekki af því að mönnum fyndist það beinlínis rangt og ósiðlegt heldur af þeirri ástæðu að menn fengu hland fyrir hjartað af ótta yfir því hvaða  afleiðingar brennan hefði á Íslömsk öfgaöfl. Ekki má fyrir nokkurn mun styggja þá.

Núna er klerkurinn sem vill byggja Moskuna við Ground zero komin á þessa sömu línu og varar við afleiðingum þess að styggja þá sem ekki má styggja, með því að hindra byggingu Moskunnar.  Inn á hvaða braut eru menn komnir og hvaða skilaboð eru menn með þessu  að senda öfgafullum brjálæðingum? Er ekki verið að segja pakkinu að með hótunum einum geti þeir stjórnað og ráðskast með almenning á vesturlöndum á þann hátt sem þeim best líkar?

Á Íslandi er uppi veruleg og undarleg andstaða við byggingu Mosku í Reykjavík, byggð á fordómum og vanþekkingu,  m.a. virðast margir halda að öll hryðjuverk séu skipulögð í Moskum. Glæpamenn þurfa ekki bænahús til að hittast og skipuleggja glæpi, hvort heldur þeir fylgja Kristi eða Íslam. Auk þess hafa Múslímar á Íslandi sitt bænahús þannig að engin Mosku bygging hindrar ekki að þeir hittist.

Þá vaknar sú spurning, hvort afstaða Íslendinga til fyrirhugaðar Mosku breytist, verði því komið á framfæri að  bin Laden karlinn verði verulega ósáttur við þjóðina, verði Moskan ekki reist?

  

Varasamt að færa moskuna annað

Talandi um ábyrgð og verklag.

Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir ætlar að snúa aftur á Alþingi eftir heimalagaða „hundahreinsun“ að eigin forskrift.  Það mætti ætla að hún sé illa upplýst og lítt meðvituð um þá ábyrgð, siðferðislega jafnt sem pólitíska, sem fylgir því að sitja á Alþingi Íslendinga.

Þorgerður þarf greinilega að endurskoða það verklag  sem hún ætlar að viðhafa með endurkomu sinni á Alþingi og huga ögn meira að þjóðarvilja í málinu.

Það væri henni verulega hollt og þá ekki síður þjóðinni að hún láti ekki eigin duttlunga og hentisemi ráða för.

Þorgerði fer það einstaklega illa að gefa öðrum ráð í siðferðislegum álitamálum.

Í stórum málum þarf öll stjórnin að vera upplýst

Fórnarlambið

Þá liggur það fyrir, Geir H. Haarde er ekki sekur um annað en að vera fórnarlamb óvandaðra manna sem höfðu hann að ginningarfífli.

Hver laug Geir fullan? Böndin hljóta óneitanlega að berast að seiðkarlinum í Svörtuloftum, var ekki opin lína á milli þeirra félaga þessa örlagaríku daga?

Það ætti að vera hverjum manni næg refsing fyrir að setja landið á hliðina að vera hafur að fífli.

Geir er full refsað.  Málið dautt!

Hrunið ekki rakið til stjórnmála

Er það ekki yndislegt...

...að flokkur flokkanna, hinn mikilfenglegi Sjálfstæðisflokkur skuli fela sig á bakvið Ingibjörgu Sólrúnu Gísldóttur í viðleitni sinni til að koma í veg fyrir að Árna Matt og Geir Haarde verði stefnt fyrir landsdóm.

Ekki varð annað skilið af Bjarna Ben í kvöldfréttum útvarps að afstaða Sjálfstæðimanna réðist fyrst og fremst af velferð Ingibjargar og hennar hagsmunum.

Hver tárast ekki yfir manngæskunni  og kærleikanum?

„Ekki traustvekjandi tillaga“

Leyndardómurinn í sandinum.

Sandurinn í Landeyjarhöfn er að sögn Perlumanna meiri og ástandið verra en þeim hafði órað fyrir. En þeir ganga til verks af krafti og bjartsýni og dæla upp sandinum og flytja hann um set enda svo um mælt af þeim vitrari mönnum.

Þetta minnir mig á brandara sem gekk fyrir margt löngu  um sjúklinga á Kleppi og próf sem þeir voru látnir ganga í gegnum til að ákvarða um heilbrigði þeirra.

Brandarinn var á þá leið að úti undir vegg við Kleppspítalann var sandhrúga mikil að vöxtum. Sjúklingarnir  voru látnir moka sandinum í fötur og bera þær síðan upp á efstu hæðina inn í herbergi og hvolfa úr fötunum á gólfið.

Sjúklingarnir voru látnir endurtaka sandmoksturinn, burðinn upp, og allt ferlið aftur og aftur, enda var því lofað að þeir yrðu útskrifaðir um leið og allur sandurinn yrði kominn upp á loftið.

Þegar einhver sjúklingurinn áttaði sig loks á því að sandurinn, sem hann hafði borið upp daginn út og daginn inn, var alltaf sami sandurinn, því sandurinn rann jafnharðan aftur niður í hrúguna úti, þá taldist hann hæfur til útskriftar.

Það virðist langt í land með að þeir sem um Landeyjahöfn höndla verði útskrifaðir.

„Verra en við bjuggumst við“