Saltaður borgarstjórastóll

Ekkert lát er á vandræðagangi borgarstjórnarflokks sjálfstæðisflokksins. Þar ríkir upplausnar ástand  og þar er hver höndin uppi á móti annarri. Í þröngri stöðu leika þeir hvern biðleikin af öðrum, sem aðeins eykur á vandræðin.   Nú hefur náðst „sátt“  með enn einum biðleiknum og hún er þessi:

„Sáttin felst í því að taka ekki ákvörðun um það að svo stöddu hver tekur við sæti borgarstjóra að ári heldur verður haldið um það sérstakt prófkjör innan borgarstjórnarflokksins. Jón Kristinn Snæhólm sem var aðstoðarmaður Vilhjálms þegar hann var borgarstjóri stakk upp á að þessi leið yrði farin í þættinum Hrafnaþing á sjónvarpsstöðinni ÍNN á fimmtudag. Reyndist hún vera sú eina sem allir borgarfulltrúar gátu sæst á sem og formaður og varaformaður flokksins.“

Þetta er tekið af Vísi.is. Þar segir jafnframt að ekki hafi náðst sátt um Hönnu Birnu sem leiðtoga því stuðningsmenn Villa vilja Gísla Martein. Nú stendur borgarstjórnarflokkurinn enn veikari en áður. Samkvæmt hádegisfréttum ætlar góði gamli Villi að sitja áfram sem leiðtogi en ekki að taka við borgarstjórastólnum. 

Hafi hann þegar ákveðið þetta, af hverju er hann þá að auka enn á vandræðaganginn?  Getur það verið að hann haldi enn í þá von að verða borgarstjóri, þótt annað sé látið í veðri vaka núna?

Það sjá það allir að ef einhver annar á í raun að verða borgarstjóri, þá er óskynsamlegt ef ekki beinlínis heimskulegt að velja hann ekki strax svo hann eða hún geti byrjað að byggja upp ímynd sína sem leiðtogi áður en viðkomandi tekur við borgarstjóraembættinu. Því þá verður einungis ár til kosninga og tíminn knappur til góðra verka.

Hverskonar hengilmænuháttur er þetta hjá Sjálfstæðisflokknum? Er forysta flokksins ónýt.  Í það minnsta er hún til muna linari en í tíð fyrri formanns. Var val Geirs í formannsembættið kannski biðleikur, líkt og kjör Þorsteins Pálssonar?