Sýslumannsafglöp

 

„Ég varð fyrir því í maímánuði í fyrra að lenda í hörðum árekstri á Suðurlandsvegi. Við vorum þrjú í bílnum: ég, maðurinn minn, sem keyrði, og dóttir okkar sem þá var þriggja mánaða. Það slasaðist enginn í slysinu nema ég og maðurinn minn. Ökumaður hins bílsins meiddist ekkert. Slysið hafði þær afleiðingar að ég var í endurhæfingu á Grensási til áramóta. Í febrúar sl. byrjaði ég að vinna, dóttir mín byrjaði á leikskóla og maðurinn minn gat stundað nám sitt á ný. Líf okkar var að komast í eðlilegt horf eftir erfiðasta hálfa árið sem við og fjölskyldur okkar höfum upplifað. Á fjórða degi mínum í vinnunni eftir að ég sneri aftur hringdi maðurinn minn í mig og sagði mér að honum hefði verið birt ákæra vegna slyssins“. 

 Öll greinin hér.

Svona er upphaf greinar sem Helga Jónsdóttir skrifar á Vísi.is . Þetta er átakanleg grein, vel skrifuð og rökstudd, virkilega umhugsunarverð.    

Það ljóst af lestri hennar að ákvörðun Sýslumanns er í besta falli vafasöm og  þjónar klárlega ekki hagsmunum þeirra sem eiga um sárt að binda. Og klárlega ekki hagsmunum Helgu Jónsdóttur, en hennar líkamstjón er ástæða ákærunnar. Hagsmunir ákæruvaldsins í þessu máli eru því síður  ljósir.

Það verður ekki annað skilið af greininni að Sýslumaðurinn á Selfossi gangi mun harðar fram í svona málum en aðrir Sýslumenn. Þó að sömu lög gildi á öllu landinu, sitja greinilega ekki allir við sama borð þegar kemur að framkvæmd þeirra. Það er óþolandi með öllu að löggjafinn,  Alþingi skuli láta það viðgangast að mismunandi persónuleg túlkun embættismanna á lögum skuli vera ráðandi um meðferð þeirra og framkvæmd.

Má ég, ef ég verð fyrir því óhappi  t.d. að velta bifreið minni í umdæmi Sýslumannsins á Selfossi og  slasast illa, eiga von á ákæru frá sýslumanni fyrir að valda sjálfum mér líkamlegu tjóni?

En eitt er klárt, að sú jákvæða ímynd sem ég hafði gert mér af Ólafi Helga Kjartanssyni Sýslumanni á Selfossi hefur beðið verulegan hnekki – í besta falli.