Móðir Kalla Bjarna "alsæl með dóminn".

Kalli Bjarni dæmdur í tveggja ára fangelsi! Ætlar að una dóminum. Og móðir hans og fjölskylda afar sæl með dóminn. Héldu að hann yrði þyngri.

Með öðrum orðum töldu hann verðskulda þyngri dóm. Það geri ég líka.

Kalli Bjarni segist hafa verið burðardýr. Annar aðili hafi staðið að innflutningnum, en hann þori ekki að segja til hans af ótta við afleiðingarnar.

Með þessu er Kalli Bjarni að segja: Ég met mitt eigið skinn meira en líf og hamingju allra þeirra sem verða fórnarlömb þessa óþverra sem og þeirra sem þegar eru orðin fórnarlömb hans og viðskiptavinir. Og gef þannig skít í þjáningar feðra og mæðra, bræðra og systra þeirra.

Í ljósi þessa eru tvö ár allt of vægur dómur. Hann hefði verið ásættanlegur ef hann hefði sagt til höfuðpaursins. En það gerði hann ekki og því getur sá "ómennski viðbjóður" haldið áfarm þeirri iðju, hann þurfti aðeins að finna nýtt burðardýr. Það gerði hann örugglega án vandamála, hann kann sitt fag.

Lögum verður að haga þannig að ef menn segjast burðardýr geti þeir vænst vægustu refsingar ef þeir segja til höfuðpaursins. Að öðrum kosti fái þeir þyngsta dóm sem í boði er, þann sem þeir verðskulda, sem innflytjendur eiturlyfja. 

Engu mátti muna að ég og konan mín  þyrftum að sjá á eftir tveimur af þremur börnum okkar í greipar eiturlyfjanna. Það var lukkan ein sem snéri því til betri vegar. Handritshöfundar af þessari harmsögu okkar hjóna og baranna okkar eru menn eins og Kalli Bjarni og "vinnuveitandi" hans.

Engum manni vil ég svo illt að óska honum þess sem við máttum þola. En þó var okkar barátta og þjáning léttvæg miðað við kvalir og harðræði margra annarra, svo ekki sé talað um þau ófáu sem töpuðu þessari orustu.

Kalli Bjarni segist iðrast og vilja bæta fyrir sitt brot. Þvílík hræsni, þvílík lygi.

Ef hann iðraðist af dýpstu einlægni, þá héldi hann ekki kjafti.

Er það þetta, sem það snýst um, að vera "IDOL"?

Eða eins og við segjum á einfaldri íslensku -að vera fyrirmynd-?

Súkkulaði og sjór

 

Nýjasta bullið til að hafa fé af auðtrúa fólki, sem telur að það geti spornað við eðlilegri för okkar til móts við „elli kerlingu“, er að maka það út í súkkulaði frá hvirfli til ilja. Þetta á að vera mýkjandi, vinna gegn stressi, gefa djúpa slökun og gott útlit.

Þetta er eins og með Maltið en eins og allir vita er það „Nærandi og styrkjandi, gefur hraustlegt og gott útlit, bætir meltinguna.“

Ef þessi „súkkulaði spa“ meðferð, eða hvað þetta bull nú heitir, á að bæta meltinguna líka þá þarf líklega að sleikja súkkulaðið af.  

Svo er komin lausn á táfýluvandamálinu. Eða eins og segir í auglýsingunni og þar er sagt er frá innihaldinu á dulúðlegan hátt:

„Er táfýla og viðvarandi líkamslykt vandamál hjá þér þrátt fyrir þvotta. Nú er komið lausn á þessu vandamáli sem heitir Dr. Mist, sem er verðlauna uppfinning og er unnið úr hreinu vatni, salti og steinefnum úr Dauðahafinu, losaðu þig við lyktina strax í dag“. -Eða eitthvað á þessa leið.

Hreint vatn, salt og steinefni er ekkert nýtt, hvað þá eitthvert undra efni,  þetta efni umlykur Ísland og þekur 70% af yfirborði Jarðar, þetta efni er kallað SJÓR .

Ekki veit ég um verðið á sjónum en því er örugglega ekki stillt í hóf.

Væri ekki tilvalið að slá súkkulaði og sjó saman í pakka þannig að allir verði mjúkir,afslappaðir,stresslausir og vellyktandi um jólin. Líti út og ilmi eins og girnileg súkkulaði terta. Algerlega táfýlulaust.

Herveldið Ísland sýnir mátt sinn.

 

„Pólverji í farbanni, grunaður um nauðgun á Selfossi labbar sér úr landi, þrátt fyrir að lögreglan á Selfossi geymi vegabréfið hans“.

Ýmsir hafa háleitar og metnaðarfullar hugmyndir um að „Þúsund ára ríkið Ísland“ geri sig GILT á alþjóðavettvangi.  Fremstur meðal jafningja þar er Herr B. Bjarnason dómsmálaráðherra.

Til þess vilja þeir m.a. stofna her og leyniþjónustu, senda vopnaða íslendinga til friðargæslu á svæðum þar sem stórveldin, grá fyrir járnum, vita ekki sitt rjúkandi ráð.   Og ekki hvað síst „að meika það“ í öryggisráði Sameinuðu þjóðanna. Nýjasta hugljómunin er að vopna íslensku lögguna rafbyssum,  þær hafa víst verið að gera það gott erlendis. Þetta á að vera innkoma fyrir þær ekta "Amerísku 38 og 45 Dirty Harry.

Ég ætla ekki í þessu greinarkorni að ýja að raunverulegri pólitískri hugmyndafræði þeirra manna sem skipaðir hafa verið af BB í æðstu embætti þjóðarinnar á sviði löggæslu og öryggismála undanfarin ár, til þess þyrfti langa og ýtarlega grein.

Lögreglan reiknar með að eftirlit með meintum samnauðgurum strokumannsins verði hert!! Einnig er gert ráð fyrir að lýst verði eftir Przemyslav Pawel Krymski hjá Interpol. ??

Ólafur Helgi Kjartansson sýslumaður á Selfossi leggur til að daglegri tilkynningarskyldu verði komið á fyrir þá sem sæta farbanni. Przemyslav Pawel Krymski  hefði þá getað tilkynnt sig hjá löggunni á vellinum um leið og hann labbaði hjá til að  uppfylla daglega skyldu sína.

Löggunni líst betur á staðsetningartæki, t.d. ökklaband.

En finnst mönnum í innstu einlægni að við, þessi 300 þúsund sálna þjóð við ysta haf eigi eitthvað erindi í Öryggisráðið, friðargæslu, njósnaleiki o.s.f.v. þegar við erum þess ekki umkomin að koma í veg fyrir að pólverji, í farbanni, sem að líkum lætur kann ekki stakt orð í íslensku og er sakaður um alvarlegan glæp, labbi úr landi vegabréfslaus, rétt sí sona?

Svari nú hver fyrir sig.

N.B. Hæstiréttur synjaði nýverið um gæsluvarðúrskurð yfir Tomas Malakauskas "líkmanni" þrátt fyrir endurkomubann og fíkniefnafund. Kannski er það vilji réttarins að gefa honum fæti á að spreyta sig á eftirlitinu á vellinum, Aftur!  Svo hann geti komið enn og aftur.? 

Fálkaorðan

Nú líður að veitingu Fálkaorðunnar um áramótin.  Ef að líkum lætur verða embættismenn og aðrir starfsmenn Ríkisins framalega á lista nú sem áður. Slíkar færibanda orðu veitingar til embættismanna, fyrir það eitt að hafa hengt jakkana sína á ráðuneytisstólbök og eða  verið á launaskrá Ríkisins, hefur veikt gildi og ímynd orðunnar í augum almennings.  

 Ef hún heldur áfram að vera  sá árlegur bónus til ríkisstarfsmanna sem hún virðist hafa verið, má alveg eins sleppa þessum fréttum í sjónvarpi af ánægjulegum orðuhreppingum og senda  orðuna reglubundið með launaumslaginu. Nema það sé hluti af forframningunni að birta myndir í sjónvarpi af þessum  hetjum samfélagsins, sem hafa á liðnu ári átt hvað mestan og bestan þátt í því að skapa á landi þessu aukið og bætt samfélag með því einu að vera áskrifendur að kaupinu sínu, án þess endilega að hafa endilega unnið fyrir því.

Þetta er farið að minna á Sovét,  þar sem orður voru hengdar í það óendanlega á menn í hernum og stjórnkerfinu, uns þeir gátu vart staðið undir þunganum. Það án nokkurrar skiljanlegrar ástæðu.

Hér er ég ekki að gagnrýna Forsetaembættið sem slíkt eða forsetann. Það er orðuveitingarnefnd sem ákveður þetta. Þar sitja fyrrverandi og núverandi embættismenn sem passa sitt.

Orðunefnd skipa eftirfarandi:

Ólafur G. Einarsson, fyrrv. ráðherra og fyrrv. forseti Alþingis, formaður orðunefndar
Jón Helgason, fyrrv. ráðherra
Rakel Olsen, framkvæmdastjóri
Ólafur Egilsson, fyrrv. sendiherra
Þórunn Sigurðardóttir, stjórnandi Listahátíðar í Reykjavík
Örnólfur Thorsson, orðuritari

Um  orðuveitinguna segir m.a. á heimasíðu forsetans:

„Forseti Íslands sæmir íslenska ríkisborgara fálkaorðunni tvisvar á ári, 1. janúar og 17. júní. Orðuþegar hvert sinn eru að jafnaði ríflega tugur. „

Í ljósi þessa kvóta er ekki mikið svigrúm fyrir alþýðuhetjur þessa lands að detta inn á borð orðunefndar sem verðugir kandídatar hinnar íslensku Fálkaorðu. Í mínum huga á röðunin að vera alveg þveröfug. Það kæmi mér ekki á óvart þótt öll þau sem í orðuveitingarnefnd sitja hafi fengið orðuna innan 5 ára ef einhver þeirra hafi ekki þegar fengið hana.

Nei Fálkaorðan á að sjálfsögðu að vera það tákn sem við öll getum verið stolt af. Tákn þess að við metum störf og framlag þiggjanda í þágu þjóðar þannig, að við getum kinnroðalaust nælt þetta æðsta merki Íslands í barm þeirra.  Ekki hef ég trú á því að heltin af orðuþegum undanfarnandi ára geti  horft kinnroðalaust í augu þjóðarinnar og sagt:  “Ég átti þetta skilið.”

Í umsögn um orðuna segir ennfremur  m.a.:

„Öllum er frjálst að tilnefna einstaklinga sem þeir telja verðuga orðuþega. Sérstök nefnd, orðunefnd, fjallar um tilnefningar til orðunnar og gerir tillögur til forseta um hverja skuli sæma henni. Nánari upplýsingar um starfsemi orðunefndar veitir orðuritari og hann veitir einnig viðtöku tillögum um orðuveitingar. Orðuritari er nú ávallt starfandi forsetaritari.“

“Ég undirritaður legg  það  til við orðuveitingarnefnd að Hallbjörn J. Hjartarson Skagaströnd hljóti  ekki minna en stórriddarakross fyrir framlag sitt til Íslenskrar tónlistar. Og ekki hvað síst sökum þess að hann hefur haldið úti útvarpsstöð á Skagaströnd í 15 ár,  sem náðst hefur allt frá Holtavörðuheiði, norður um allar Strandir, um báðar Húnavatnssýslur og Skagafjarðarsýslu og allt að mörkum Öxnadalsheiðar. Þessi stöð hefur verið íbúum hlustunarsvæðisins ómæld ánægja svo ekki sé talað um þann fjölda fólks sem rennir í gegn á bílum sínum og nýtur þess eyrnakonfekts sem stöðin býður uppá . Útvarpsstöðina  hefur hann svo til alfarið rekið fyrir eigið fé. Litlar eða engar tekur hafa verið af rekstrinum. Hallbjörn er ekki maður sem hengir  jakka sinn á stólbak einhverrar stofnunar. Hallbjörn er hugsjónamaður,  hann er maður sem lætur draumana rætast, draumanna sem við þörfnumst svo öll. “

Ég legg það til að allir sem styðja þetta mál sendi  áskorun þess efnis á  [e-mail] .

Hef fengið póst frá forsetaembættinu að ekki sé tekið á móti tilnefningum í rafpósti. Það verður að berast í venjulegum pósti og gera "skilmerkilega grein fyrir tilnefningunni."

Heimilisfangið er:

Orðunefnd

Sóleyjargötu 1

150 Reykjavík

SáddíÍsland ?

Frétt á Vísi.is;„Karlmaður var í Hæstarétti í dag dæmdur til átján mánaða fangelsisvistar fyrir líkamsárás á unnustu sína. Var talið að árásin hefði staðið yfir í að minnsta kosti hálfa klukkustund.

Meðal annars hafi maðurinn sest ofan á bak stúlkunnar, vafið sæng um höfuð hennar og þrýst andliti hennar svo henni hafi legið við köfnun.

Auk fangelsisvistarinnar var maðurinn dæmdur til þess að greiða unnustunni miskabætur að fjárhæð 1.200.000 krónur. Var við ákvörðun bóta litið til þess að andlegar afleiðingar árásarinnar hafi háð stúlkunni mikið og árásin hafi verið heiftúðleg.“

 

Samkvæmt nýjustu fréttum  eru lífskjör á Íslandi þau bestu í heimi hér.  Gaman væri að vita hvaða gildi eru  tekin  inn í þá reikniformúlu , sem gefa þessa niðurstöðu. Réttarfarsleg staða kvenna hér á landi getur ekki verið  liður í því dæmi, svo mikið er víst. Ekki ætla ég að segja að við séum  á sama plani og Sáddíarabar, bandamenn okkar og BNA í baráttunni fyrir auknu lýðræði og mannréttindum í Írak!  Sádar  dæmdu nýlega,  konu til hýðingar fyrir þá sök að hafa látið nauðga sér.

Nei við erum ekki á svo lágu plani, eða hvað? Nei Íslenska þjóðin er það ekki, en það virðist ekki alveg jafn ljóst hvað dómstólana varðar.  Í fréttinni af Vísi.is, hér á undan,  var hrotti á ferð sem misþyrmdi unnustu sinni á grófan og ógeðslegan hátt. Eða eins og segir í dómsorði , að “árásin hafi verið heiftúðleg og  andlegar afleiðingar árásarinnar hafi háð stúlkunni mikið”. !!!!!!

Halló, !!!! 18 mánuðir !!!!.  Situr inni í 6 til 7 mánuði, hámark!    Stúlkan þjáist  ævilangt!  Það er engin lækning til við svona, því miður. Ef einhver gerði  dætrum mínum þetta  væri best fyrir þann sama að óska sér ævilangs dóms og að honum yrði aldrei sleppt  út aftur.

Hér á landi er líf og limir kvenna sem verða fórnarlömb , hrotta, nauðgara og eiginmannsómenna lítilsvirt rétt eins og í Sáddiarabíu. Nei þær eru ekki hýddar hér með svipu eins og tíðskast þar. Hér á landi  eru þær hýddar með  dómum sem eru ekki bara vægir heldur beinlínis hlægilegir.  Dómum sem fórnarlambinu svíður undan  sem svipuhögg væri.

Dómarar,  er ykkur alveg sama um konur ykkar og dætur? Takið ykkur tak.

"Við kveikjum í hádeginu"

Þannig er aðalmálsgrein heilsíðuauglýsingar á bls. 39 í Mogganum í dag (26.nóv). En þar auglýsir Mogginn sjálfur nýja sjónvarpsstöð á Mbl.is. Ég var smá stund að „kveikja“ en áttaði mig síðan á því hvað þeir ætluðu að gera. 

Þeir ætluðu sem sagt ekki að bera eld að hádeginu og brenna það eins og fullyrt er í fyrirsögninni,  heldur ætluðu þeir að kveikja á nýju sjónvarpsstöðinni í hádeginu. !!

Mogginn ætti kannski frekar að huga að málskilningi fréttamanna sinna  en að hanga eins og hundur á roði, á Z unni, sem enginn hefur áhuga á.

Mismunandi gildismat

Í föstudagsblaði 24ja stunda var stutt grein á forsíðunni sem vakti athygli mína.

„Kynmök við girðingu.“ En þar segir frá manni sem sætir ákæru vegna meintra kynmaka hans við girðingu í miðborg Lundúna. Sakborningurinn  segir málið á misskilningi byggt.  Svo lýkur fréttinni á því að karlmaður í Skotlandi, hafi í síðustu viku verið dæmdur í þriggja ára fangelsi, skilorðsbundið, fyrir að hafa kynmök við reiðhjól.  Ekki var þess getið hvort hjólinu og girðingunni hafi verið boðið upp á áfallahjálp og sálfræðiaðstoð.

Þetta er allt dálítið broslegt svo ekki sé meira sagt.

En það er hinsvegar ekki broslegt að Íslenskir dómstólar skuli telja það minna mál og léttvægara að nauðga konum og misnota börn en Bretar telja kynferðislegt fitl við girðingar og reiðhjól!

 En af dómum, mörgum hverjum hér á landi, sem kveðnir hafa verið upp í nauðgunar-  og misnotkunarmálum, verður ekki annað séð en að akkúrat þannig sé það.  

Dómar í þessum málum hér á landi eru þjóðarskömm!

"Dokkimenntað og grínlætað"

Þegar þetta er skrifað er dagur íslenskrar tungu,  16. nóvember  2007 og  200 ára fæðingarafmæli Jónasar Hallgrímssonar. Í  fréttum RUV í morgun var sagt að í tilefni dagsins  muni  íslenska verða  í hávegum höfð. Það hefur sem sagt verið tekin sú ákvörðun að í dag verði töluð íslenska í ríkisútvarpinu!  Gott og vel, hugsaði ég og ákvað að leggja við hlustir.  Ekki fannst mér íslenskan vera í einhverjum hávegum, hvað þá höfð þar.  Það er ljóst að sá málfarsráðunautur, sem tíðrætt var um hér á árum áður hefur annað hvort verið látinn hverfa til annarra starfa eða dáið drottni sínum og enginn ráðinn í hans stað. Í það minnsta virðist engin tilraun gerð til málfarsbóta á RUV. Það er umhugsunar atriði hvaða  tungumál sumir þáttastjórnendurnir tala. Þó er ástandið á RUV til muna betra en á litlu stöðvunum mörgum hverjum. Ég myndi ekki treysta flestum sem þar eru í loftinu til að skrifa fyrir mig jólakort, þ.e.a.s ef það ætti að skiljast sem slíkt. Á degi íslenskrar tungu hefði t.d. einhver hjá RUV átt að benda Óla Palla á að til er skínandi íslenskt orð yfir „músík“ sem hann tönglast á í tíma og ótíma. Og orðið er tónlist.   

Það er deginum ljósara að þeir sem sinna því sem í dag  kallast „menning“  og annast framleiðslu hennar og matreiðslu ofan í okkur almenninginn,  eru skúrkar málsins.  Allt er „ameríkanserað“ bæði í orði og verki . Það er eins og menn haldi að þeir verði eitthvað menningarlegri með því að slá um sig með slettum  og orðum sem almenningur skilur ekki. Og nú er toppurinn að  þýða íslensk orðtæki eða máltæki yfir á ensku, og   „íslenska“  svo   þýðinguna  aftur til baka, bæta við hana  greini eða öðrum endingum sem hæfa málinu. Og útkoman er alltaf eitthvert orðskrípi sem á að dekka eitthvað sem yfirleitt  eru til að jafnaði, 4 til 8 orð,  yfir í íslensku. Það er ekki spurningin,  spurningin er bara  að nota þau.  Tökum t.d. enska orðið „tail“. Það merkir nánast allt sem er aftast á  skepnu hvort sem hún syndir, flýgur eða hleypur. 

Íslenskan er sem betur fer öllu nákvæmari. Í henni er gerður greinarmunur á, hvert dýrið er. Um leið og við heyrum orðið, vitum við um leið hvernig eða hvaða dýr er um að ræða.  Þ.e.a.s. Sporður, tagl, rófa, skott, dindill, stertur, hali, stýri,stél, o.s.f.v.  Þetta er ekki tæmandi listi, ég man ekki fleiri orð í bili en heyrt hef ég að til séu um 25 til 30 orð í málinu fyrir þetta eina  í ensku. Þetta er aðeins eitt dæmi yfir glæsilega málauðgi íslenskrar tungu umfram  þá ensku.  Vilja menn skipta?

MS hefur unnið stórvirki í málefnum tungunnar. Í tilefni dagsins opnuðu þeir stórkostlegan vef um Jónas Hallgrímsson.   jonas.ms.is -  Á mjólkurfernunum frá þeim hefur  íslenskt mál leikið aðalhlutverkið.  Framsetningin hefur verið stórskemmtileg og  fræðandi og um leið lesandanum hvatning að taka sig saman í andlitinu, málfarslega séð.  Þeir eiga heiður skilið og þeirra framlag er lýsandi dæmi þess hvernig fyrirtæki geta notað hluta hagnaðar síns til góðra verka. Þ.e.a.s. ef eigendur þeirra eru ekki of  uppteknir af „gróða og græðgi“.

Ég tók saman síðdegis þær slettur og ambögur sem ég heyrði í stuttri hlustun á RUV í dag, á degi íslenskrar tungu , og setti saman úr þeim ímyndaðan texta. Vafalaust  gleymi ég einhverju en til viðbótar greip ég til tveggja eða þriggja  óorða sem ég hef heyrt á síðustu dögum.

„Ég fékk brilljant  ídeu í dag. Að ræta um hvernig menn fökka Íslensku sproki með slettum.  Þegar ég hafði ræterað töluvert um sprokið,  ídeaði ég hvort ég ætti ekki að meila þetta til vinar míns og láta hann analísera og kvalítæta stöffið.  Ef hann bakk  dokkimenntaði og  fílaði stöffið  og grínlætaði á það, nítaði ég ekki annað en másera smástund á kompjútinu til að klósera stöffinu. Þannig má klósa á að málið verði teilerað.“Þýðing óskast.

Smá viðbótar Nöldur

Sæll Axel
Þér til fróðleiks eru pistlar Nölda á ábyrgð ritstjórnar Húnahornsins. Nafnlausir pistlar í fjölmiðlum er ekki eitthvað sem viðgengist hefur eingöngu á síðustu öld eins og þú nefnir í þínum skrifum. Sem dæmi get ég bent þér á Staksteina Morgunblaðsins, Svarthöfða DV og Víkverja í Morgunblaðinu. Þessir nafnlausu pistlar eru aðvitað á ábyrgð þeirra sem gefa út viðkomandi blöð. Sama gildir um Húnahorns Nöldra.

Kveðja,
Ragnar Z.
Ritstjóri Húnahornsins

Ég sendi Húnahorninu greinina sem ég birti í gær og þetta hér fyrir ofan er  svarið sem ég fékk í tölvupósti.    Amen.

Það er athyglisvert  að í svari sínu skuli ritstjóri Húnahornsins réttlæta nafnlaus skrif á vef sínum með því að nefna til sögunnar Staksteina og Víkverja Morgunblaðsins og  Svarthöfða DV. 

 Nafnlaus skrif voru býsna algeng í blöðunum á liðinni öld. Sér í lagi ef þau þjónuðu ritstjórnarstefnu viðkomandi blaðs. Sem voru þó mest pólitísks eðlis.  

Nú heyrir  þetta allt sögunni til  nema  hvað  Nátttröllin „Staksteina, Víkverjia og Svarthöfða“ varðar. Þar hanga pólitískir hundar enn  á roði.

„Sjaldan lýgur almanna rómur“  segir máltækið. Og það er einmitt almannarómur sem segir að það hafi verið ritstjórar Mbl sem hafi í gegnum tíðina skrifað Staksteina og Víkverja.  Með þeim hætti hafi þeir, með skrifum sínum,  getað fjallað um menn og málefni  á þann hátt,  sem að öðrum kosti  þættu ekki mjög ritstjórnarleg vinnubrögð. Hvað Svarthöfða DV varðar veit ég ekkert um,  en ekki er óeðlilegt að ætla að svipað sé uppi á teningnum þar. Því þrátt fyrir eigendaskipti fram og aftur, gjaldþrot, ritstjóraflipp og ritstjórnarleg bakföll  blaðsins,  þá er Svarthöfði alltaf á sínum stað. Þannig að vart er hægt  að draga aðra ályktun en þá,   að Svarthöfði  hafi á DV, rétt eins og Staksteinar og Víkverji á Mogganum,  einmitt haft  mjög áþekka kennitölu og ritstjóri blaðsins á hverjum tíma. Ritstjórar beggja blaðana hafa á hverjum tíma sagst bera ábyrgð á skrifum viðkomandi pistlahöfunda.   

 -Hallelúja, þó það nú væri að þeir ábyrgðust eigin skrif!

Viðbrögð ritstjóra Húnahornsins hér að framan og rökstuðningur hans fyrir skrifunum,  gera manni ekki annað fært en álykta að bakvið skrif Nöldra í Húnahornið leynist  ritstjórinn sjálfur, „Hr. Z“,  sem ekki hefur dug í sér að skrifa þessa pistla undir nafni. ???  Dæmi nú hver fyrir sig. „Svo skal böl bæta að benda á annað verra“, segir máltækið. Það gerir ritstjóri Húnahornsins þegar hann ber fyrir sig fyrrgreinda pistla í Mbl. Og DV. En það breytir ekki því að það verður áfram og alltaf heigulsháttur að skrifa undir nafnleysi eða  dulnefni hvort sem miðillinn heitir Morgunblaðið, DV eða Húnahornið.  Hvað hefur Nöldri  að fela?Kveðja Axel Jóhann. 

Oft veltir lítil .... ..... ...... .

Glugginn er dagskrár og auglýsingablað gefið út af Fjölritunarstofunni Gretti sf. á Blönduósi. Markaðssvæðið er A-Húnavatnssýsla.  Í  Glugganum, sem er vinsælt og þarft blað og kemur út vikulega er alltaf „vísa vikunnar“ . Þar hafa birst vísur eftir fjölda manna en eins og oft vill verða  er það  lítill hópur manna og kvenna sem heldur þessu gangandi. Einn þessara aðila er RK sem ég tel víst að sé Rúnar Kristjánsson á Skagaströnd.  Í 35. Tbl Gluggans á þessu ári birtist eftirfarandi vísa eftir RK.

Í Blönduóskirkju víst ég vil    

virða menntir slyngar. 

En þaðan fara foldar til  

fáir Skagstrendingar.

Mér undirrituðum fannst um leið og ég sá vísuna að hún gæti ekki hafa átt að vera öðru vísi en svona:     

Í Blönduóskirkju víst ég vil  

virða menntir slyngar. 

Því þaðan fara fjandans til   

flestir Blönduósingar.

Þetta sendi ég Glugganum og var vísan birt endurbætt í 37. tbl. Ég  á aðeins seinnipart vísunnar þótt umræðan hafi verðið þannig að ég ætti hana alla. Og þvílík viðbrögð. Sævar bróðir á Skagaströnd  var ítrekað spurður á Blönduósi um þennan gerning. Hvort mér væri illa við þá? Hvað mér gengi til? Hvað þeir hefðu gert mér?  O.s.f.v.  Hann var þannig beint og óbeint skammaður fyrir mína hönd. En engum datt í hug að hringja í mig. Ég er í símaskránni og til að ekkert færi á milli mála lét ég,  ásamt nafni og heimilisfangi, fylgja símanúmer þegar ég sendi Glugganum vísuna. Viðbrögðin virðast mér dæmigerð fyrir innibyrgða minnimáttarkennd örfárra Blönduósinga, þótt mér sé hulin ráðgáta hvernig hún er tilkomin.  Einmitt í þeim anda  skrifar „Nöldri“  í Húnahornið og lætur í ljós þykka vandlætingu á þessum ósóma og undrast því meir að Glugginn hafi birt „eitthvað sem ekki flokkist sem englasöngur um Blönduósinga“.  „Sannleikanum verður hver sárreiðastur“  segir einhversstaðar. Ekki það að ég líti á efni vísunar sem einhvern sannleik, þvert á móti. Kannski varð Nöldri og aðrir svona fúlir af því akkúrat þannig líta þeir á málið, tekið vísuna til sín og að í henni  leynist sannleikskorn, hvað þá  varðar í það minnsta. Hafi hann og einhverjir aðrir gert það,  þá er það þeirra  vandamál. Ég get þó huggað hann og aðra með því að ég held að hvorki hann né aðrir Blönduósingar hafni  í neðra, né eigi þangað erindi,  frekar en aðrir landsmenn. Kannski hefur Nöldri  og  einhverjir sveitungar hans óskað mér þangað. Ég tek því með stóískri ró, hafi það verið gert, því allir sæmilega gefnir menn vita að hvorki ég eða aðrir dauðlegir menn gefa út vegabréfsáritanir þangað, hvað sem öllum vísum og öðrum skrifum líður. En að það er rit - og prentfrelsi á Íslandi, sem betur fer.  –Ennþá-.  En ekki mikið lengur ef Nöldri fengi að ráða, ef marka má skrif hans. Og menn verða að standa og falla með skrifum sínum. Svo eitt að lokum Nöldri, það kann að vera að nafnlaus skrif eða undir dulnefni hafi viðgengist á síðustu öld, en ekki í dag. Og „þú, „ Nöldri““ undrast að Glugginn hafi birt vísuna. Hún var í það minnsta send undir fullu nafni og heimils fangi. Þú ættir frekar að undra þig á að Húnahornið birti nafnlausar greinar eftir þig. Ég segi nafnlausar þótt undir dulnefni sé.  Skrif undir dulnefni eru að því leitinu til meiri heigulsháttur  en nafnlaus skrif, því þá þykjast menn vera aðrir en þeir eru.  Skrifaðu undir nafni eða láttu það ógert. 

 Axel Jóhann Hallgrímsson

Víkurbraut 28

240 Grindavík

698 00 80   863 07 80  421 72 22