Hreinsunareldurinn

Er nokkuð annað að gera en safna saman Biblíum og bregða á bálið með Kóraninum og gera úr þessu veglegan köst.

Það er aldrei að vita nema presturinn hlaupi á bálið til bjargar orðinu helga, bálið yrði þá sannkallaður hreinsunareldur.

  

Bókabrennan enn á dagskrá

Margt er líkt með prestum og pólitíkusum II

Það er sama hvort menn eru prestar eða pólitíkusar þeir viðhafa sömu vinnubrögð og siðferði. Það er að sitja sem fastast og ríghalda í embætti og vegtyllur nánast út yfir gröf og dauða, sama hvað upp kemur þeim til álitshnekkis. Prestsembættin eru þegar grannt er skoðað ekkert annað en tveggja heima pólitík. 

Séra Baldur Kristjánsson kemur fram með þá byltingarkenndu hugmynd að Karl Sigurbjörnsson víki – já, takið eftir víki – nei , nei ekki varanlega, hafi einhver haldið það – heldur tímabundið, - feli sig, með öðrum orðum, á meðan sannleiksnefndin fer hjá garði.

Karl getur svo laumað sér inn aftur, rétt eins og gerspilltu stjórnmálamennirnir sem tóku sér tímabundið leyfi frá Alþingi því þeir áttu orðið inni frítökurétt fyrir uppsafnaða spillingu. Þegar þeir koma aftur verða allar þeirra ávirðingar löngu gleymdar, hafi þær þá yfir höfuð verið til.

Karl getur þá, ferskur eftir endurkomuna, tekið til við vandræðaganginn af meiri krafti en áður.

Sjá fyrri pistil um sama efni

Finnst koma til greina að biskup stígi til hliðar

Krossfesting - taka tvö.

Ef kirkjan er á byrjunarreit þá þarf væntanlega að endurtaka allt og byrja á byrjuninni og krossfesta Krist aftur.  

En þar er kristnum vandi á höndum, dauðarefsingar eru víðast aflagðar svo ekki sé talað um svo sóðalegar aðferðir. En nauðsyn brýtur lög og þörfin er brýn, ekki spurnin um það.

 

Kirkjan er á byrjunarreit

Er mark á þessu takandi?

Nöturlegt innlegg séra Geirs Waage, í það leiðinda mál sem enn skekur allt þjóðfélagið, kom það illa við marga að almenntorðuð yfirlýsing biskupsstofu dugir ekki til að slökkva þá elda sem voru kveiktir.

Það getur vel verið að biskupinn og presturinn í Reykholti séu sáttir eftir tveggja manna tal á lokuðum fundi, en efi og ótti þeirra sem treysta á kirkjuna situr eftir óhaggaður. Meðan biskup og biskupsstofa geta ekki viðhaldið eigin trúverðugleika, megna þau ekki að reisa upp trú- verðugleika fallina presta.

Margir hafa hrósað Geir Waage fyrir framgöngu hans í sóðamáli Ólafs Skúlasonar biskups. En enginn spyr sig, í ljósi yfirlýsinga Geirs um tilkynningarskylduna, hvernig hann hefði brugðist við hefði biskupssóðinn  verið búinn að „skrifta“  fyrir honum.  Hefði séra Geir verið sjálfum sér samkvæmur og hundsað tilkynningarskylduna til að verja  trúnaðinn við „iðrandi syndarann“?

Séra Geir Waage þarf sjálfur að stíga fram og gera hreint fyrir sínum dyrum, draga yfirlýsingar sínar til baka opinberlega og biðjast afsökunar á þeim.

 

Mun hér eftir sem hingað til hlýða tilkynningaskyldu

Tekinn á himnateppið

Sjaldan eða aldrei hefur verið jafn djúpt á skilningi hjá mér á orðum og boðskap Karls Sigurbjörnssonar biskups og núna, ég veit hreint ekki á hvaða vegferð biskupinn er í þessu ljóta máli Ólafs Skúlasonar biskups.

 „Það er enginn þess umkominn að skera úr um hvað þarna hefur gerst. Ólafur biskup stendur frammi fyrir þeim dómstóli sem um síðir mun dæma okkur öll, hvert og eitt. En fyrir mannlegum augum er hver saklaus uns sekt er sönnuð og þessi sekt verður aldrei sönnuð.“

Ja það er bara svona, hvað telur biskupinn, þessi æðsti  sálnagæslumaður þjóðkirkjunnar að þurfi til sönnunar í svona málum? Guðlega íhlutun, SMS að ofan? Fyrir venjulegum dómstólum eru leidd fram vitni og þegar  jafnmikill samhljómur er á milli vitna fyrir þeim dómi, og í þessu máli Ólafs er ekki vafi á sekt.  

Biskupinn kýs að láta enn sem ekkert sé og veifa heilagleik Ólafs og lýsa yfir sakleysi hans þrátt fyrir þann vitnisburði sem fram er kominn og nú síðast skelfileg frásögn dóttur hans. Það tók sóknarbarnið Guðrúnu Ebbu heilt ár að fá áheyrn hjá kirkjunni sinni, heilt ár! Það er pottþétt ekki tilgangur Guðrúnar Ebbu, með því að stíga fram, að draga durtinn föður sinn fyrir dóm með frásögn sinni, heldur að reyna með henni að leiða umræðuna innan kirkjunnar inn á rétta braut.

Þetta mál snýst ekki lengur um sekt  eða syndleysi Ólafs Skúlasonar og er sú umræða öll á villigötum og biskupinn leiðir hana fimlega framhjá aðalatriðinu og blæs upp smáatriðin. Það verður auðvitað aldrei hægt úr þessu að refsa Ólafi Skúlasyni og því er sú umræða aukaatriði og tímasóun. Aðalatriðið og það eina sem máli skiptir er að kirkjan dragi lærdóm af þessu máli, taki upp ný og bætt vinnubrögð og viðhorf  til að hindra að svona subbuskapur þrífist innan hennar veggja.

Það er almenningi og fórnarlömbum kynferðisofbeldis lítil huggun að durturinn og druslan Ólafur Skúlason og aðrir slíkir innan kirkjunnar verði teknir á teppið á hjá himnafeðgunum.   

Kynferðisbrot þögguð niður

Undir teppið sópa kirkjunnar vendir best

Af hverju er kirkjan að streða gegn straumnum og basla með þetta pukur varðandi kynferðisafbrot innan hennar, þvert á alla skynsemi?

Ef barni eða konu er kynferðislega misboðið á einhvern hátt  velkist enginn í vafa, bæði leikum og lærðum, að það sé allt í senn gróft afbrot, glæpur og synd.

En ef kynferðisbrotið er framið innan kirkjunnar fer allt í baklás og kirkjunnar mönnum virðist allt í einu fyrirmunað að greina rétt frá röngu. Hvað veldur?

Af hverju tekur það konu, sem vill greina frá reynslu sinni, heilt ár að fá fund með kirkjunni? Maður hefði haldið að bærist slíkt erindi ættu menn að stökkva til, ákafir í að leysa málið. Ónei ,allt er gert til að tefja málið og drepa því á dreif, takist ekki strax að sópa því undir teppið.

Þetta heitir að hindra framgang réttvísinnar út í þjóðfélaginu, hvað það kallast innan kirkjunnar veit ég ekki.

  

Starfsmenn kirkjunnar skimaðir

Er síðasti vanvitinn er ekki fæddur?

Það er hreint út sagt magnað að skröksaga  14 ára barns árið 1858 skuli enn þann dag í dag, 152 árum síðar, halda heilu þjóðfélagi í helgreipum heimskunnar.  Ætla mætti að í öllu upplýsingaflóði nútímans og  stórbættri menntun ætti fólk að hafa þroska til sjá í gegnum svona bull.

En það virðist engin skortur á vitleysingjum og auðtrúa einfeldningum  sem kjósa að taka skröksögur,  ímyndun og hindurvitni fram yfir heilbrigða skynsemi og staðreyndir. Lækningalindin sú arna hefur án efa sparað frönskum skattgreiðendum ómældar fjárhæðir og létt álaginu af heilbrigðiskerfinu.

Sælir eru einfaldir og auðtrúa því slíkra er Guðsríki.

Sprengjuhótun í helgum bæ í Frakklandi

Eru engir hundar á himnum?

Hvaða hávaði er þetta, er hundurinn ekki, rétt eins og eigandinn, „sköpunarverk“ Guðs?

Hvernig er það eru engin dýr í himnaríki og ef ekki hvert fara þau eftir andlátið?

 

Ef það eru engir hundar í himnaríki, þá setur sá staður mikið ofan.

.

  

Æfir yfir altarisgöngu hunds

Gerir algóður Guð þetta?

Þeir hafa greinilega ekki mikið álit á guði sínum þessir menn.

Hefði ekki algóður guð frekar látið gjósa þar sem syndirnar voru drýgðar í stað þess að hella reiði sinni yfir varnarlausa og vanmáttuga Íslendinga?  

Var Guð kannski að refsa Kínverjum þegar hann eyddi Sódómu og Gómorra?

Gosið endurspeglaði reiði Guðs

Það er auðvitað hárrétt af páfa...

...að rífa sig niður í rassgat yfir þeirri ósvífni Belgísku lögreglunnar að ætla að hindra eðlilega og sjálfsagða barnamis- notkun kaþólskra presta, sem  ganga jú, allir  á Guðs vegum.

Blessaðir séu kirkjunnar barnaníðingar, því slíkra er Guðsríki.

   

Páfi gagnrýnir belgísku lögregluna