Þetta verður varla vandamál.

Þeir standa ekki undir nafni þarna vestur í Hollý, nái þeir ekki á einni nóttu að umskrifa handritið af hinni fyrirhuguðu kvikmynd um misheppnaða leit Bandaríkjamanna að Bin Laden og láta myndina fjalla um hið gagnstæða, sjálft drápið.  

Sú mynd hefði að sjálfsögðu miklu „Bandarískari endi“  en upprunalega hugmyndin hefði óneitanlega haft.

Myndin gæti  fengið heitið –The hunt for Bin Laden- .

Kvikmynd í uppnámi

Er ekki kenningin sú, að framboð og eftirspurn eigi að haldast í hendur?

Hefur það ekki verið daglegur viðburður allt frá hruni frjálshyggjunnar að fólki væri fækkað í flestum starfsgreinum, hér og þar? Ekki hefur það orðið sérstök frétt þó „að minnsta kosti“ tveimur hafi verið sagt upp á þessum staðnum eða hinum. En þegar, allt að því tveimur, jafnvel alveg tveimur, er sagt upp í Þjóðleikhúsinu, fara fjölmiðlar á hliðina.

Til að bæta gráu ofan á svart og kóróna glæpinn er því haldið leyndu hverjir hinir ógæfusömu LISTASMENN eru. Þjóðin þarf auðvitað að vita hverjir þessir ÓGÆFUSÖMU listamenn eru svo hún geti sýnt þeim viðeigandi hluttekningu, tárast og jafnvel grátið með þeim.

Að sögn formanns leikarafélagsins búa leikarar við þau óyndis starfsskilyrði að atvinna þeirra er ekki verndað starfsheiti og því geti þeir átt von á uppsögnum eins og aðrir.

Þvílík starfsskilyrði, verð ég að segja, að fólk í menningar- og listageiranum þurfi að búa við þá ógn að geta misst vinnuna, eins og við hin, minnki  eftirspurnin eftir framlegð þeirra eða verði jafnvel engin.  

   

Uppsagnir í Þjóðleikhúsinu

Er það brot á sæmdarrétti höfunda að merkja sér bækur?

Ef ég kaupi þessa bók, eða einhverjar aðrar, má ég þá ekki fara með þær sem mér best líkar.

Ég kannast ekki við að kvaðir hafi fylgt bókum fram að þessu, hvernig með þær skuli farið þannig að  andlegri velferð höfunda verði ekki raskað né sæmdarréttur þeirra fótum troðin.

Ég hef merkt mér allar þær bækur sem  í mína eigu hafa komið, ég velti því fyrir mér núna, hvort til þess þurfi leyfi höfundar, því bókinni hefur óneytanlega verið breytt!

Litlar hendur með blýant fóru höndum um bók eina í minni eigu fyrir margt löngu, allmargar síður voru umritaðar og textanum breytt og við hann bætt. Sem betur fer barst höfundinum  ekki þetta „níðingsverk“ barnshandanna til eyrna, það er aldrei að vita hvaða áhrif það hefði getað haft á viðkvæma listamannssálina.

Segir níðingsverk hafa verið unnið á bók

Gredduandköf

Það hefur ekki hingað til verið talið til sjúkdóma þó gamlingjar taki andköf af greddu og gangi ekki á öllum þegar ofuríturvaxnar súpergellur, nánast á Evuklæðunum einum, vappa í kringum þá og klappa þeim á kinn og fleira í fjáröflunarskini.

 

Dularfullur sjúkdómur á Playboysetrinu

Íslensku kvikmyndaverðlaunin – made in China!

Ég varð undrandi þegar ég las þá frétt í Fréttablaðinu í morgun að nær allar Eddustytturnar hefðu brotnað í flutningnum frá Kína til Íslands. Af því að ég er frekar einföld sál hafði ég gengið að því sem vísu að Eddan, þessi Óskar íslenskrar kvikmyndagerðar, væri íslensk framleiðsla, ekkert minna.

Það er óneytanlega svolítið hjákátlegt að Íslenska sjónvarps- og kvikmyndaakademían  skuli nota kínverskt handverk til að verðlauna íslenskt kvikmyndagerðarfólk fyrir vinnu sína og nokkuð á skjön við baráttu aðstandenda akademíunnar fyrir eflingu íslenskrar kvikmyndagerðar svo ekki sé meira sagt.

Á heimasíðu akademíunnar segir m.a.:

Íslenska kvikmynda- og sjónvarpsakademían er sameiginlegur vettvangur hagsmunafélaga kvikmyndagerðarmanna í landinu til að stuðla að eflingu íslenska kvikmynda- og sjónvarpsgeirans. Í þessu skyni stendur akademían m.a. fyrir veitingu Eddunnar, íslensku kvikmynda- og sjónvarpsverðlaunanna, ár hvert. Edduverðlaunin eru uppskeruhátíð íslenska kvikmynda- og sjónvarpsgeirans, haldin með það að markmiði að efla hann og hvetja þá sem starfa á þessum vettvangi til dáða.

Í gegnum árin hefur óneitanlega nokkuð borið á yfirlýsingum kvikmyndagerðarfólks hér á landi um lítinn skilning íslenskra stjórnvalda og annarra á þessum iðnaði. Það kann að vera að það hafi nokkuð til síns máls, en það hlýtur að vera lágmarkskrafa að þeir sem þannig tala gangi sjálfir á undan með góðu fordæmi og efli sjálfir annan iðnað íslenskan, aðeins þannig efla þeir getu annarra að styðja þá.

Fimm stjörnur, royal!

Sú staðreynd að Englandsdrottning,  heimsins aðal holdgerfingur afturhaldssemi, snobbs, tildurs og forneskju, sé sátt við kvikmyndina um föður hennar bendir eindregið til þess að það sem ætti að vera í myndinni vanti gersamlega, en þess í stað sé í henni mikið af því,  sem ekki ætti að vera þar.

 

Fastlega má gera ráð fyrir að fimm, ef ekki sex, royal stjörnum verði bætt á auglýsingarplögg um myndina, frá þessum yfirkvikmyndagagnrýnanda Buckinghamhallar.

 

Drottningin sátt við Ræðu konungs

Eru menn viltir í listinni?

Allur fjárinn er sagður list nú til dags,  hverstagslegir hlutir og fyrirbrigði verða að svo stórfenglegum listaverkum að listfræðingar mega vart vatni halda yfir mikilfenglegum „sköpunarverkunum.“ Almenningur grípur svo andann á lofti, rétt eins og yfir nýju fötum keisarans í ævintýrinu.

Nýjasta listabullið er hið „stórfenglega listaverk“ Ólafs Elíassonar þar sem hann fyllir langan kassa af gufu, þar sem listunnendurnir fara inn um annan endann fullir eftirvæntingar og þreifa sig áfram gegnum rýmið eins og blindir kettlingar og koma síðan út um hinn endann fullir af andakt yfir allri listinni sem fyrir augu bar.

En svona getur maður verið tregur, að sjá ekki alla listina allt í kringum mann.  Undarlegt var því að maður skyldi ekki hafa hugmynd um eða átta sig á að maður væri staddur í miðju listaverki, þegar maður var að þvælast í Skagaheiðinni forðum og lenti oft í svo bika svartri þoku að maður vissi ekki hvort að maður væri að koma eða fara, eða hvort árnar rynnu til hafs eða fjalla.

Næst þegar einhver „týnist“ í þoku geta menn andað rólega, vitandi að viðkomandi hefur sennilega bara gleymt sér í aðdáun á allri listinni allt um kring.

Regnbogi Ólafs kemur í ljós

Vááá!

Fegurðardrottning, og ljóska að auki, sem getur gert meira en að segja fimm orða setningu, eftir þrotlausar æfingar, að áhugamál hennar séu: „Náttúruvernd og friður á jörðu!“

Ekki að undra, að fréttnæmt þyki.

 

Ungfrú Ameríka spilar á píanó

Nýjar fornminjar

Ætli Silvio Berlusconi hafi sjálfur setið fyrir við endurhönnun tippisins? 

Svona „endusmíði“ fornminja er umdeilanleg. En ég hygg að fáum þætti nokkuð varið í að koma til rústa Knossos á Krít,  ef fornleifafræðingurinn Arthur Evans hefði ekki endurskapað hluta rústanna við uppgröftinn.

Margir hafa ekki hugmynd um, þegar þeir skoða rústir hallarinnar, að megnið af því sem álitlegast þykir er ekki nema aldar gamalt eða svo.

Nýtt typpi í boði Berlusconi

Til sigurs Skagfirðingar!

Við Húnvetningar stöndum að sjálfsögðu allir sem einn að baki nágrönnum okkar Skagfirðingum, í Útsvari í kvöld. 

Áfram Norðurland –Vestra!