Sýndardómur?

Það er undarlegt, af aðstandandanda eins ákærða, að kalla dóminn sýndardóm, ég sé ekki betur en dómurinn sé  stórsigur hinna ákærðu, sem voru sýknuð af aðalákærunni, árásinni á Alþingi.

„Sýndardómur“

„Var það ýsa heillin“?

Sigmundur hefur frétt að fiskneysla skerpi hugann og örvi heilbrigða hugsun. Ekki mun af veita.

„Ég var staddur heima að borða fisk“

Ofjarl Vigdísar

Vigdís Hauksdóttir ætlar að segja sig frá störfum í umhverfisnefnd Alþingis vegna frekju og yfirgangs Marðar Árnasonar formanns nefndarinnar. Menn hljóta að lyfta brúnum að þessi „geðprúða“ og orðvara framsóknarmaddama skuli láta „smá“ frekju raska ró sinni.

Vigdís segist ætla að taka málið upp á þingflokksfundi Framsóknar í dag og fara þess á leit að flokkurinn tilnefndi í nefndina annan þingmann, í hennar stað.

Það væri fróðlegt að vita hvaða þingmann Framsóknarflokksins Vigdís telur eðlilegast að kasta fyrir frekjuna Mörð úr því hún, af öllum, þolir þar ekki við.

   

„Snýst um yfirgang og frekju í Merði“

Að banna sjálfan sig

Jóhann G. Jóhannsson tónlistarmaður er farinn í magnaða fýlu því honum finnst sinn hlutur fyrir borð borinn á Bylgjunni.

Hann hefur því ákveðið að banna alfarið flutning á sjálfum sér og sínum tónsmíðum á Bylgjunni. Hann vill allt eða ekkert!

Og nú eigum við, almenningur, sjálfsagt að bresta í grát.

Ég hef ákveðið að taka Jóhann á orðinu og fjarlægja tónlistina hans úr plötustaflanum og pakka niður í kassa.

Bannar Bylgjunni að spila lög sín

Gredduandköf

Það hefur ekki hingað til verið talið til sjúkdóma þó gamlingjar taki andköf af greddu og gangi ekki á öllum þegar ofuríturvaxnar súpergellur, nánast á Evuklæðunum einum, vappa í kringum þá og klappa þeim á kinn og fleira í fjáröflunarskini.

 

Dularfullur sjúkdómur á Playboysetrinu

Hafa skal það sem sannara reynist.

Ég er sammála því að Svandís Svavarsdóttir umhverfisráðherra hafi  með dómi þessum fengið þarfa áminningu, sem vonandi leiðir til þess að vinnubrögðin í ráðuneytinu verði færð til betri vegar.

En það er hinsvegar ósatt og lýðsskrum á hæsta stigi hjá Ragnheiði Elínu Árnadóttur, þingflokksformanni Sjálfstæðisflokksins að þessi ákvörðun umhverfisráðherra hafi tafið umræddar framkvæmdir og haft vinnu af fólki og tekjur af þjóðarbúinu. Ragnheiður Elín virðist búin að gleyma því að erlend lán, sem svona framkvæmdir velta alfarið á, hafa ekki legið á lausu frá því hún og hennar flokkur strönduðu þjóðarskútunni á blindskeri frjálshyggjunnar.

Landsvirkjun hefur af þeim sökum haldið að sér höndum í öðrum verkefnum og hefði gert það líka í þessum virkjunarkostum, óháð rangri ákvörðun Svandísar Svavarsdóttur.

Of dýr ráðherra

Íslensku kvikmyndaverðlaunin – made in China!

Ég varð undrandi þegar ég las þá frétt í Fréttablaðinu í morgun að nær allar Eddustytturnar hefðu brotnað í flutningnum frá Kína til Íslands. Af því að ég er frekar einföld sál hafði ég gengið að því sem vísu að Eddan, þessi Óskar íslenskrar kvikmyndagerðar, væri íslensk framleiðsla, ekkert minna.

Það er óneytanlega svolítið hjákátlegt að Íslenska sjónvarps- og kvikmyndaakademían  skuli nota kínverskt handverk til að verðlauna íslenskt kvikmyndagerðarfólk fyrir vinnu sína og nokkuð á skjön við baráttu aðstandenda akademíunnar fyrir eflingu íslenskrar kvikmyndagerðar svo ekki sé meira sagt.

Á heimasíðu akademíunnar segir m.a.:

Íslenska kvikmynda- og sjónvarpsakademían er sameiginlegur vettvangur hagsmunafélaga kvikmyndagerðarmanna í landinu til að stuðla að eflingu íslenska kvikmynda- og sjónvarpsgeirans. Í þessu skyni stendur akademían m.a. fyrir veitingu Eddunnar, íslensku kvikmynda- og sjónvarpsverðlaunanna, ár hvert. Edduverðlaunin eru uppskeruhátíð íslenska kvikmynda- og sjónvarpsgeirans, haldin með það að markmiði að efla hann og hvetja þá sem starfa á þessum vettvangi til dáða.

Í gegnum árin hefur óneitanlega nokkuð borið á yfirlýsingum kvikmyndagerðarfólks hér á landi um lítinn skilning íslenskra stjórnvalda og annarra á þessum iðnaði. Það kann að vera að það hafi nokkuð til síns máls, en það hlýtur að vera lágmarkskrafa að þeir sem þannig tala gangi sjálfir á undan með góðu fordæmi og efli sjálfir annan iðnað íslenskan, aðeins þannig efla þeir getu annarra að styðja þá.

Fimm stjörnur, royal!

Sú staðreynd að Englandsdrottning,  heimsins aðal holdgerfingur afturhaldssemi, snobbs, tildurs og forneskju, sé sátt við kvikmyndina um föður hennar bendir eindregið til þess að það sem ætti að vera í myndinni vanti gersamlega, en þess í stað sé í henni mikið af því,  sem ekki ætti að vera þar.

 

Fastlega má gera ráð fyrir að fimm, ef ekki sex, royal stjörnum verði bætt á auglýsingarplögg um myndina, frá þessum yfirkvikmyndagagnrýnanda Buckinghamhallar.

 

Drottningin sátt við Ræðu konungs

Já kjósum og spörum

Sjálfstæðismenn hafa mikið talað um kostnaðinn við stjórnlaga- þingskosningarnar og að 300 milljónum hafi verið kastað út um gluggann.

En núna vilja þeir henda 300 miljónum í kosningar um mál sem allir vita að þjóðin vill afgreiða sem fyrst og setja að baki sér svo leiðin framundan verði greið.

Ok, höldum 300 milljón króna þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave, þá er í leiðinni hægt að kjósa aftur til stjórnlagaþingsins, sú kosning kostar þá ekkert!

  

Vilja þjóðaratkvæði

Hve djúpt getur hatrið rist?

Það vantar ekki samsæriskenningarnar þessar stundirnar á blogginu um ástæður sinnaskipta Sjálfstæðisflokksins í Icesave-málsins og þá ekki hvað síst á útvarpi Sögu, sem er einhver öflugasta sorauppspretta sem þekkist á Íslenskri grund nú um stundir.

Auk Arnþrúðar Karlsdóttur, Sögueiganda, sem ekki dregur af sér í skítkastinu, er óhætt að segja að á Sögu fari fremstur meðal jafningja þáttastjórnandinn, lögfræðingurinn og stjórnlagaþingsmaðurinn Pétur Gunnlaugsson.

Sálfræðimat á Pétri byrjaði líklega á því að engu væri líklegra en hann ætti einhverra harma að hefna en hefði ekki kjark eða vit til að beina þeim ofsa í réttan farveg en léti þess í stað heift sína bitna á  því sem best lægi við höggi í það og það skiptið. Rétt eins og þegar hann varð sér til skammar á fréttamannafundinum við kynningu  á skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis.

Svo tekur lögfræðingurinn við innhringingum frá hlustendum og hafi sá er inn hringir eitthvað annað til málana að leggja en þema Péturs þá yfirkjaftar Pétur viðkomandi með langlokuræðu um sína skoðun. En merkilegt nokk hvorki hann sjálfur eða viðmælendur virðast taka eftir því að hann skiptir iðurlega um skoðun í miðri setningu.

Samsæriskenningarnar á Sögu og bloggheimum um sinnaskipti Sjálfstæðisflokksins í Icesave málinu ganga helst út á að fyrir stuðninginn við Icesave hafi stjórnarflokkarnir lofað Sjálfstæðisflokknum að:

..hætt yrði við kvótainnköllunaráform ríkisstjórnarinnar.

..frekari stjórnlagaþingshugmyndir yrðu slegnar af.

..undirbúningur sé hafinn að stjórn Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks og svo framvegis og svo framvegis.

Svo gáfulega sem þetta hljómar!

Sjá menn ekki í gegnum svona bull áður en þeir útvarpa því áfram eða er það hrein illgirni og hatur sem ræður því að svona er látið í loftið eins og virðist raunin. Bera þeir sem svona haga sér enga ábyrgð?

Gæti ég haldið úti linnulausum áróðri gegn nágranna mínum, með dylgjum, hálfsannleik og beinlínis lygum, ef það væri einungis gert gegnum hlustendaþátt á opinberlega úthlutaðri  útvarpsrás?

Ég spurði í fyrirsögninni hve djúpt hatrið gæti rist. Ég náði því miður því stigi í denn að hata annan mann. Hatrið grasseraði innra með mér, át mig að innan en gerði „mínum manni“ ekkert, honum var örugglega sama, hataði mig örugglega líka og hafði líklegast ekki áhyggjur af því hvernig ég hugsaði til hans.

Ég gerði heiðarlega tilraun til að fyrirgefa, gaf m.a. út blogglega tilkynningu þess efnis að viðkomandi væri fyrirgefið, en áttaði mig þó á við nánari skoðun að hugur hafði ekki fylgt máli og dró allt til baka.

Ég  hef núna áttað mig á því að ég er hættur að hata viðkomandi, en í hjarta mínu fyrirgef ég ekki og geri sennilega aldrei, ég get lifað við það, en hatrið er ég laus við, sem betur fer.

Hatur er ekki gjörvulegur förunautur, trúið mér, það ristir enga í sundur, nema okkur sjálf.