Stjörnuseiður

Tveggja ára skilorðsbundið fangelsi er ótrúlega vægur dómur fyrir svona glæp. Þegar eyðnismitaður einstaklingur stundar  óvarðar samfarir, vitandi vits án vitneskju gagnaðila, getur slíkt hátterni vart flokkast undir annað en langdregið morð, eða í bestafalli tilraun til manndráps.

Það er kannski illgirnin í mér sem veldur, en ég get ekki varist þeirri hugsun að dómurinn hefði orðið annar og þyngri ef karlmaðurinn hefði smitaði „stjörnuna“  vitandi vits, en ekki öfugt.

 

Þýsk poppstjarna fékk skilorðsbundinn dóm

Ritstjóri Moggans....

....og þáverandi forsætisráðherra aðstoðaði líka Ólaf biskup með ráð og dáð, þótt Mogginn láti þess ógetið, sennilega af alkunnri hógværð og lítillæti ritstjórans.

 

Jón Ólafsson aðstoðaði Ólaf

Andstæðingar og hatursmenn...

...ESB, koma svo. Ryðjist fram, tækifærið og tilefnið til að ryðja úr sér sóðaskapnum og landráðayfirlýsingunum verður varla betra.

ESB setur 110 milljónir í rannsóknir hér

Er mark á þessu takandi?

Nöturlegt innlegg séra Geirs Waage, í það leiðinda mál sem enn skekur allt þjóðfélagið, kom það illa við marga að almenntorðuð yfirlýsing biskupsstofu dugir ekki til að slökkva þá elda sem voru kveiktir.

Það getur vel verið að biskupinn og presturinn í Reykholti séu sáttir eftir tveggja manna tal á lokuðum fundi, en efi og ótti þeirra sem treysta á kirkjuna situr eftir óhaggaður. Meðan biskup og biskupsstofa geta ekki viðhaldið eigin trúverðugleika, megna þau ekki að reisa upp trú- verðugleika fallina presta.

Margir hafa hrósað Geir Waage fyrir framgöngu hans í sóðamáli Ólafs Skúlasonar biskups. En enginn spyr sig, í ljósi yfirlýsinga Geirs um tilkynningarskylduna, hvernig hann hefði brugðist við hefði biskupssóðinn  verið búinn að „skrifta“  fyrir honum.  Hefði séra Geir verið sjálfum sér samkvæmur og hundsað tilkynningarskylduna til að verja  trúnaðinn við „iðrandi syndarann“?

Séra Geir Waage þarf sjálfur að stíga fram og gera hreint fyrir sínum dyrum, draga yfirlýsingar sínar til baka opinberlega og biðjast afsökunar á þeim.

 

Mun hér eftir sem hingað til hlýða tilkynningaskyldu

Mulningur #53

Hvað eru alvarleg vandræði?

 

Þegar maður stendur í biðröð fyrir aftan Móður Teresu á dómsdegi og Guð segir við hana:

„Því miður væna, þú hefðir þurft að gera meira“.

 

Bannað en samt leyft

Það er full ástæða til þess, þar sem við stöndum upp í háls í boðum og bönnum, að velta því fyrir okkur hvort á Íslandi sé allt leyfilegt sem ekki er bannað eða hvort allt sé bannað sem ekki er leyfilegt. 

Áfengisauglýsingar eru bannaðar en samt ekki. Það er nóg að búa til einhverja áfengislausa gervivöru með sama útliti og áfengið og þá geta menn auglýst það eins og þeim sýnist.

Þetta auglýsingabann á áfengi og tóbaki er glöggt dæmi um gersamlega tilgangslausa og handónýta lagasetningu með óljósan tilgang.  

Hvaða skynsemi er í því að leyfa sölu á vöru ef hún er svo skaðleg að ekki megi tala um hana eða sýna?  Ég er þeirrar skoðunar að bann við auglýsingum á löglegum og aðgengilegum vörum sé arfavitlaus og alger þversögn og stílbrot.

Hefur þetta auglýsingabann skilað sér í minni neyslu? Álfheiður Ingadóttir ráðherra svarar þeirri spurningu neitandi, en vill samt ganga harðar fram í auglýsingabanni!  Ekki ónýtt það.

Taka þarf harðar á brotum á banni við áfengisauglýsingum