Ruglukolla úti á túni.

Það munar ekki um það hjá Lilju Mó, hún bregst ekki vonum – nú vill hún  hóta lífeyrissjóðunum skattlagningu á inngreiðslur í sjóðina, afskrifi þeir ekki skuldir þeirra sem fóru offari í fjárfestingum.  

Lilju finnst eðlilegt að lífeyrissjóðirnir afskrifi útlán fyrir útvalda og skerði með því lífeyrisréttindi allra þeirra sem ekkert hafa með þessar skuldir að gera.

Skattlagning á inngreiðslur í lífeyrissjóðina verður ekki skattur á sjóðina sjálfa heldur beinn skattur á launþega. Því það verður ekki sú fjárhæð sem dregin er af launþeganum, sem myndar inneign iðgjaldsgreiðandans, heldur sú fjárhæð sem kemur í sjóðinn eftir skattinn. Mismunurinn fer í að greiða óreiðuskuldir annarra, í boði Lilju Mó.

Þetta sýnir glöggt að Lilja er nákvæmlega það sem hún lítur út fyrir að vera – ruglukolla úti á túni.

Hóta ætti lífeyrissjóðum

Hengja skal bakara fyrir smið

Það er gott og blessað að stjórn lífeyrissjóðsins Stapa skuli, til að gæta hagsmuna félagsmanna sjóðsins,  íhuga að höfða mál gegn lögmannsstofunni sem olli sjóðnum 5 milljarða skaða með vangá.

En hvað á hinn almenni félagsmaður lífeyrissjóða að gera til að gæta sinna hagsmuna, þegar það eru stjórnir sjóðanna sjálfra, sem hafa með geggjuðum fjárfestingum, valdið þeim milljarða skaða, eins og dæmin sanna. Á hinn almenni félagsmaður lífeyrissjóðanna að höfða mál gegn stjórnum sjóðanna axli þeir ekki ábyrgð, bæti skaðann og segi af sér?

  

Ræða málshöfðun gegn lögmanni

Hvað, er allur....

...sandurinn fokinn úr sandkassanum?

 

Deilumálin lögð til hliðar

Var Ólafur Ketilsson á ferð?

„Skreið á eftir bifreiðinni“ hefði eflaust getað verið gild fyrirsögn hér á árum áður, ef  einhver fótfúinn farþegi  Ólafs  Ketilssonar hefði orðið eftir í áningarstað og sá hinn sami samt talið sig eiga góða von, vegna alþekkts ökulags Ólafs,  að ná bílnum á fjórum fótum.

Skreið á eftir bifreiðinni

Aumur er Bandaríski herinn orðinn, sé þetta hluti hans.

Enn gerir Mogginn sig að athlægi. Hér birtir hann mynd með fréttinni – úr safni sínu- og segir hana vera af bandarískum hermönnum. Fyrir það fyrsta þá passa ósamstæðir búningarnir ekki við einkennisbúninga Bandaríska hersins. Einn hermaðurinn er í strigaskóm, sem er tæplega staðalbúnaður í  voldugasta her heims.

Byssan sem „hermennirnir“, sem líklegast eru skæruliðar í einhverjum Afríska „frelsishernum“, standa við,  er hin Sovéska ZPU-1, loftvarnarbyssa sem kom fram í lok seinni heimsstyrjaldar. Byssan, sem var talin úrelt og tekin úr framleiðslu upp úr 1970, er pottþétt ekki í vopnabúri hins volduga Bandaríkjahers. Ef svo er, er ástandið á því liði öllu ekki beysið.

Áríðandi er að Mogginn sendi blaðamenn sína á námskeið svo þeir geti hið minnsta þekkt vini okkar,  glæsta hermenn Bandaríkjanna og mikilfenglegan vopnabúnað draumaríkisins, frá aumum skæruliðum og gömlu úreltu komma drasli.

Hermaður í fangelsi fyrir nauðgun

Barnapössun Sáms frænda ehf.

Jæja þá er Sámur frændi kominn aftur til að passa litlu sætu ungana sína. Komi útkall þá sprettur Sámur frændi á fætur, skiptir um bleyju, hitar pelann og kemur ungunum sínum aftur í ró á fimm til tíu mínútum.

Enginn skákar Sámi frænda í barnapössun, hann víkur ekki af verðinum. Við getum sofið róleg meðan Sámur frændi vakir yfir okkur, litlu krílunum.

 

Bandaríkjamenn sinna loftrýmisgæslu